Voor Moerse Boys, door Moerse Boys en (vaak) over Moerse Boys. Dat is Vakkie C in een notendop. Deze columnrubriek werd ooit bedacht om de ontstane Coronaleegte te vullen, maar heeft inmiddels een permanent karakter. Iedere zaterdagochtend kunt u in deze rubriek een column/verhaal/artikel lezen. Regelmatig staat onze club centraal, maar ook andere zaken in het leven passeren de revue. Vakkie C is leesvoer voor bij het ontbijt, tijdens het toiletbezoek of wanneer dan ook. Vandaag deel 48: De latten zithoek.
Het is wellicht na mijn ouderlijk huis de plek waar ik het meest van mijn leven heb doorgebracht. Met het aantal uur kan je een kalenderjaar vullen. En in die voorbijgaande kalenderjaren leer je het kennen al is het je ouderlijk huis. Het gemis van een plek waar je van kindsbeen af kind aan huis was doet mij al 5 jaar voelen. Na mijn trek naar boven de Moerdijk mijmer ik weg bij gedachten aan dit alles.
Deel 4: De latten zithoek
Een deur in de willekeurige kleur blauw met daarop een bewust wit nummer, bruine tegels waarop het slijk van het B-veld wegvalt, witte muren die mogelijk ieder jaar gewit werden om zichtbaar schimmel te verdoezelen, houten banken met een zinloos bovenrek, een grijze doucheafscheiding die enkel uitnodigde om er met geweld een harde klank uit te krijgen, verkalkte waterleidingen en een knop die nog als een boksbal ingedrukt moest worden om jezelf af te spoelen met het laatste beetje warmlauw water. Als kind van na de val van de Muur was dit mijn idee van hoe het leven in een communistisch republiek ergens rond de tijd van Chroestjoev er uit gezien moet hebben.
Maar zoals zoveel op sportpark de Akkermolen kreeg gelukkig ook het kleedkamercomplex ergens rond de start van de jaren ‘10 een metamorfose. Er was ineens heel veel ruimte, genoeg haakjes en altijd warm water. En kleur! Oranje deuren, oranje tegeltjes, zelfs de houten rekken waar de ranja in geserveerd werd was plots oranje geschilderd. Zelden heb ik een plek die zo lelijk was, zien veranderen in iets dat zo mooi is. Van alle plekken op sportpark de Akkermolen, bevond voor mij de mooiste vierkante meter in kleedkamer 1.
De tweede zitplek van de bank bij de ingang naar de douches, daar zat ik. En dat wist iedereen. Net zoals ik wist wie er rechts van me zat, en links, en daar weer naast en daar weer links van en zo de hele bank rond. Des te opmerkelijker is dat bij uitwedstrijden de gehele zitverhouding in een vreemde kleedkamer dan ook totaal lukraak is. Ook de douches waren in kleedkamer 1 van uitzonderlijke klasse. Goede akoestiek, voldoende sproeiers en niet overgevoelige drukknoppen. Nog een tip voor de huidige bewoners van deze ruimte. De douche naast het kleine brede kozijn is veruit de beste plek. Uitzicht over de hele douche en inkomend verkeer en ruimte om je shower gel in de nis van het kozijn te plaatsen. Nooit meer bukken naar de grond!
Hoe dan ook, de kleedkamer is sowieso per definitie veruit de mooiste plek van het amateurvoetbal. Niet in de kantine, daar gebeurt te veel tegelijk. Niet op het veld, daar gebeurt het soms dichtbij maar vaak ver af. Wel in kleedkamer, want in die kleine ruimte krijgt iedereen alles mee wat er op dat moment gebeurt.
Het gesprek over het verbouwde tuinhuisje, wat er nu eigenlijk gebeurde bij de cornervlag en wie er nu weer zo meurt. Daarnaast is het ook de cocon waar je na 90 minuten strijd moegestreden het ware resultaat kan peilen. Doodse stilte, collectieve verbazing of intense vreugde in een ruimte zonder zuigende tegenstander, bemoeiende omstanders of incompetente scheidsrechters. Na de wedstrijd is dit de plek om te tempraturen of de punten gewonnen of verloren zijn. En niet veel later volgt dan de onbeminde climax van de zondagmiddag; het kantelpunt dat je adrenaline en emoties uitgewerkt zijn en het eigenlijk niet meer uitmaakt wat het resultaat was. Dat je degene die tegenover je zijn sok met moeite uitkrijgt confronteert met die mispeer in de zoveelste minuut. Dat weer een ander langs komt strompelen en daar verder op in haakt. Langzaam buitelen de anekdotes over elkaar en even later spoel je je schoon onder de douche terwijl de verhalen nog niet op zijn. Voetbal is geen oorlog, voetbal is de nazit in de kleedkamer.
