Voor Moerse Boys, door Moerse Boys en (vaak) over Moerse Boys. Dat is Vakkie C in een notendop. Deze columnrubriek werd ooit bedacht om de ontstane Coronaleegte te vullen, maar heeft inmiddels een permanent karakter. Iedere zaterdagochtend kunt u in deze rubriek een column/verhaal/artikel lezen. Regelmatig staat onze club centraal, maar ook andere zaken in het leven passeren de revue. Vakkie C is leesvoer voor bij het ontbijt, tijdens het toiletbezoek of wanneer dan ook. Vandaag deel 91: Samen.
Het kusje op het embleem. Kunnen we daar alsjeblieft mee stoppen? Of bijvoorbeeld alleen toestaan wanneer iemand heel zijn carrière bij dezelfde club heeft gespeeld en in zijn afscheidswedstrijd de beslissende goal maakt. Of iets dergelijks. Ik zie nu namelijk te vaak ijdele twintigers die de eigen supporters het gevoel proberen te geven dat er voor hen niets anders in het leven bestaat dan die ene club. Dat terwijl hun dollarogen iets heel anders uitstralen. Zo heb ik ook Berghuis echt meerdere malen het shirt van 010 zien aflikken, maar nu zijn contract enige opening biedt, kiest meneer even voor zichzelf. En het erge is dat een flink aantal mensen hem nog gelijk geven ook. Want hij gaat er zelf toch duidelijk op vooruit.
Ik begrijp dat gewoon niet. Als je jarenlang bij een club hoort. Je wordt daar op handen gedragen en alles is en wordt voor je gedaan. Je hebt er vrienden rondlopen en samen herinneringen opgebouwd. Moet je dan echt precies naar die club waarvan je weet dat je er veel van ‘jouw’ mensen pijn mee doet? Is er dan echt geen enkele andere club waar je het uiterste uit jezelf kan halen? Is er niets anders te verzinnen dan alleen de blik op jezelf? Ja klopt, dat vind ik verschrikkelijk. Omdat ik denk dat het daar mis gaat. Veel te veel mensen willen steeds meer en meer en vooral voor zichzelf. Meer geld, meer luxe, meer status, meer ikke, ikke en nog eens ikke. Ik mis het rekening houden met een ander. Het denken vanuit het samen.
Dat begint al bij waar het goede voorbeeld vandaan zou moeten komen. De leiding van ons land. Net voor de verkiezingen vliegen ze elkaar in de haren. Als blijkt dat ze na de verkiezingen toch bij hetzelfde clubje uitkomen, zijn het ineens de grootste vrienden. Vervolgens hebben we het zo georganiseerd dat er tegenover dat clubje ook een oppositie is, wat al aangeeft dat ze dan tegen elkaar moeten zijn. Daarop gaan ze naar elkaar schreeuwen over wat er op dat moment hot is in het nieuws en bij iedere fout die wordt ontdekt roepen ze om het ontslag van de desbetreffend verantwoordelijke.
Samen proberen te leren en dat met respect naar elkaar bespreken is dan marketingtechnisch even geen goed idee. Kortom, niet echt een werkwijze waar ze er samen beter uitkomen en die wens ook naar buiten uitstralen. Hoe zou het toch komen dat ook groepen ‘gewone’ mensen tegenover elkaar komen te staan?
En natuurlijk. Uiteindelijk moeten leiders die onbekwaam zijn de deur worden gewezen. Zeker als zaken bewust slecht worden gedaan. Ik bedoel degene die Promes inbrengt zou nog in diezelfde wedstrijd ontslagen moeten worden. Maar dat zijn uitzonderingen en laten we daar nou niet onze manier van samenleven door laten leiden.
Veel liever zou ik zien dat de zogenaamd slimste mensen in dit land ons tonen hoe zij, als afspiegeling van onze samenleving, dus inclusief de mensen die anders ogen, denken en voelen, wel op een goede manier kunnen samenwerken. Besteed daar de discussie aan. Hoe we dat voor elkaar kunnen krijgen. Dat we het hebben over gezondheid, geluk en hoe we eventueel nog even de planeet kunnen redden (kleinigheidje). Nee hoor, we hebben het over koopkrachtmodellen waarin standaard staat opgenomen dat iedereen er in geld op vooruit gaat. Yeah right. Als je het dan toch over geld wilt hebben, kom dan alsjeblieft even achter je bureau vandaan en loop eens door wat achterstandswijken heen.
Nou ok, misschien zouden nog veel meer mensen er ook echt in geld op vooruit kunnen gaan. Tenminste, als ze gebruik zouden maken van alle toeslagen en subsidies die er in het inmiddels ondoordringbare systeem voor handen zijn. Maar laten nou net de mensen die de extraatjes het hardst nodig hebben door de complexe bureaucratie en hun eigen soms beperkte vermogens niet weten welke mogelijkheden er zijn of hoe daar gebruik van te maken. En dan moet je nog het geluk hebben dat je bij het aanvragen van toeslagen niet de stempel van fraudeur in het systeem krijgt toebedeeld. Dan is je toekomst sowieso al een kansloze boel. Mocht je überhaupt buiten de regels vallen dan is dat spijtig, want ja, zoals gezegd, dan val je helaas buiten de regels. Menselijkheid kost namelijk extra geld en dat is niet in het budget opgenomen.
Nee, dan hebben we het gelukkig beter geregeld voor alle multinationals die met hun peperdure adviseurs iedere mogelijkheid benutten van ons aangename belastingparadijs. Die verwerven uit beeld steeds meer geld, status en luxe. Heerlijk samen toch.
Terwijl ik echt denk dat we een mooie, inclusieve en meer gelijkwaardigere samenleving kunnen zijn. Daar waar ‘samen’ wel de boventoon voert. En laat nou net Moerse Boys voor mij dat samen uitstralen en de hoofdreden zijn waarom ik me er zo thuis voel. Iedereen is er welkom, wordt gewaardeerd en er is niemand die zich boven de rest voelt staan. Al moet ik zeggen dat de titel ‘verenigingspersoon’ Olav geen goed heeft gedaan. Zowel de excellente als de iets minder goede voetballers hebben een plekje binnen onze vereniging en we beseffen dat we met elkaar veel meer zijn dan alleen het resultaat van het 1e elftal. Dat maakt dat als dat resultaat tegenvalt we ook niet in de stress schieten maar een staande ovatie geven als we zien dat onze mannen wel hun uiterste best hebben gedaan. We leren en blijven op zoek gaan naar nog betere manieren om die mooie club te zijn. En we doen dat dus vooral samen.
Zo en nu vakantie. Tijd voor mezelf!
