Voor Moerse Boys, door Moerse Boys en (vaak) over Moerse Boys. Dat is Vakkie C in een notendop. Deze columnrubriek werd ooit bedacht om de ontstane Coronaleegte te vullen, maar heeft inmiddels een permanent karakter. Iedere zaterdagochtend kunt u in deze rubriek een column/verhaal/artikel lezen. Regelmatig staat onze club centraal, maar ook andere zaken in het leven passeren de revue. Vakkie C is leesvoer voor bij het ontbijt, tijdens het toiletbezoek of wanneer dan ook. Vandaag deel 69: Voor de Klein-Zundertse Kazuyoshi Miura is stoppen geen optie.
In de verte doemde hij op. In oranje gestoken. Als een jonge hinde, in vlotte draf, snelde hij door de Vagevuurstraat? ‘Wie is dat nou?’, klonk het naast mij. Naarmate de oranje gloed dichterbij kwam, was het duidelijk. Ook tijdens deze maandenlange Coronastop houdt Dré van Laerhoven zijn conditie op peil. Wanneer er weer gevoetbald mag worden, staat hij er gewoon weer. Fit als altijd. En dat op zijn 65ste. Dré van Laerhoven is niet te stoppen.
In Japan heb je het fenomeen Kazuyoshi Miura. Wie? Kazuyoshi Miura inderdaad. Miura is een legende in Azië. Waarom? Omdat hij op zijn 54ste nog steeds actief is als profvoetballer. En hij weet van geen ophouden: onlangs verlengde hij zijn contract bij Yokohama FC met een jaar. Miura is de oudste profvoetballer ter wereld. Dré van Laerhoven is de Klein-Zundertse Kazuyoshi Miura. En dan nog elf jaar ouder. Een levende legende dus eigenlijk.
Voetbaldier
Wie in het woordenboek zoekt naar de definitie van ‘voetbaldier’, krijgt ‘Dré van Laerhoven’. Dré leeft voetbal. Dré ademt voetbal. Dré is voetbal. Hij is het totaalplaatje, van warming up tot derde helft. Ja, zeker ook die derde helft. Dré is nog actief als trainer bij Schijf 2, als jeugdleider bij een van zijn kleinzonen, maar bovenal is hij nog voetballer. Hij voetbalt tot het echt niet meer kan. Althans, dat hoop ik dan.
Zover ik weet is Dré een van de weinige spelers die zowel met mijn vader als mijzelf in een team speelde. Achter zijn naam staan 134 wedstrijden in het oranje-witte vlaggenschip. Tegenwoordig voetbalt hij bij ons in Ut Zaoterdag (Moerse Boys 9). Samen met zoon Timmy onder anderen. In een team met veelal twintigers, dertigers en een enkele vijftiger is hij veruit de oudste. En de fitste ook. Want als er iemand zijn lichaam goed onderhoudt, is het Dré. Hij sport een keer of vijf in de week en is haast nooit geblesseerd. 65 jaar en de fitste van het stel. Daar heeft hij geen pilletje van vrouwlief voor nodig.
Opa
‘Hoe is het, opa’, klinkt het weleens denigrerend als Dré in het heetst van de strijd in discussie gaat met een tegenstander. Maar in een competitie waar overgewicht eerder regel dan uitzondering is, waar de meeste spelers voetballen met twee linkerbenen (terwijl ze beweren rechtsbenig te zijn) en waar van het doorlopend wisselen gretig gebruik wordt gemaakt, zou er met meer respect gesproken moeten worden over Dré. Zo fanatiek nog. Slidings maken, fysieke duels uitvechten en af en toe een steek onder water uitdelen. Dat is de voetballer Dré.
Of het na twee helften genoeg is? Allesbehalve. De derde helft is vertrouwd terrein voor Dré. Aan de goede kant van de bar tegenwoordig. Jarenlang was Dré kantinebeheerder bij Moerse Boys. Als er een kantinefeestje was en Dré sloot af, wist je dat het een latertje zou worden. Hij sloot niet af voordat de zon op kwam. Als het gezellig was, ging het door. Dan maar een korte nacht. Een avond met Dré aan de bar is een gegarandeerd succes. Probeer het eens, zou ik zeggen.
Mocht Dré ooit willen stoppen als voetballer, dan zullen wij van Moerse Boys 9 hem tegenhouden. Dré moet sterven in het oranje-witte harnas, doorgaan tot het echt niet meer kan. Stoppen is voor hem geen optie. Mocht straks in onze teamapp de vraag komen of alle spelers hun contract bij Ut Zaoterdag verlengen, moet Dré instemmend antwoorden. Met een duimpje omhoog bijvoorbeeld. Zodat de technische staf van Moerse Boys 9 achter zijn naam weer een vinkje kan zetten. Als dat maar beter gaat dan in Amsterdam….
