Voor Moerse Boys, door Moerse Boys en (vaak) over Moerse Boys. Dat is Vakkie C in een notendop. Deze columnrubriek werd ooit bedacht om de ontstane Coronaleegte te vullen, maar heeft inmiddels een permanent karakter. Iedere zaterdagochtend kunt u in deze rubriek een column/verhaal/artikel lezen. Regelmatig staat onze club centraal, maar ook andere zaken in het leven passeren de revue. Vakkie C is leesvoer voor bij het ontbijt, tijdens het toiletbezoek of wanneer dan ook. Vandaag deel 50: Cluster rapporteert en ontkomt niet aan de actualiteit.
Columnschrijvers maken doorgaans gebruik van de actualiteit. Om daar, met wat spitsvondige humor en de nodige relativering, een puntig statement mee te maken. Waar je dan als lezer in het beste geval een paar uur later nog aan denkt: ja, hij heeft godsakke toch een punt, clevere kerel. Ik vind echter dat onze actualiteit zodanig overschaduwend en beperkend is dat enkel de vlucht naar voren, naar het tijdloze mogelijk is. Omdat voetbalbeleving en andere passies aan banden zijn gelegd. En dat zal vast terecht wezen. Daarbij is onze democratie schromelijk langzaam in haar respons. Soms hoop ik dat ons antiautoritaire kikkerlandje met zeventien miljoen meningen een tijd van dictatuur doorgaat. Ik draag alvast mijn mondkapje met vlijt. Eindelijk, het mag, verzucht ik bijna.
Het tijdloze dan. Dat is jezelf een hoop last op de schouder halen. Doe dat niet onvoorbereid. Dat is voorbestemd voor de literatuur! Ik probeer het luchtig op te vatten, herinner me een zittinkje bij de kapper en het klikte die dag wel. Geen tijd voor het weer en de plaatselijke politiek. We spraken onze dromen uit. Zoiets als: wat wil je doen als je later groot bent? Dat is een tijdloze activiteit. Ik vertelde dat ik voor mij zie een vierkantshoeve, rond Luik en Haspengouw daar in die contreien staan er veel, zo’n introverte boerderij met een poortgebouw waar men doorheen gaat naar de binnenplaats, met dan in de vleugel links de woning, rechtdoor het materiaal, een derde gastenverblijf en in het vierde kwart wist ik niet direct. Kindjes die op die binnenplaats knoeien en een struise vrouw die het allemaal orkestreert. Hij, de kapper, pikte het op en vertelde over een rijstveld erachter en Suri meisjes met dikke billen en loslopende kippen en een voorraadje gemberbier. Daar kon ik me allemaal wel iets bij voorstellen. Goeie inrichting van die vierde vleugel ook. Alleen de waterhuishouding van het rijstveld zag ik niet direct voor me.
Een andere tijdloze activiteit is lezen. Deze thuiswerktijden (excuus voor het aanhalen van de actualiteit) verslijt ik doorgaans tussen de keukenstoel en de zetel, voorafgegaan en gevolgd door het bed. Van vroeg tot laat petjes wisselend: dan werknemer, dan pappa, crisismanager, handjes, liefhebbende partner en op een verloren moment een beetje mezelf. Dan lees je weleens wat. Kranten voor het actuele, ben zelfs lid geworden (digitaal met de plof op zaterdag) maar daar gaan we het verder niet over hebben. Boeken voor het eggie. Als enige residu het behouden waard. Lezen om jezelf in te reflecteren, enfin daar komt het meestal op neer. Okay, okay, de boeken die een virus centraal stellen liggen voor de hand. Haast nostalgisch reik ik uit naar Russen die het in de tsaristische tijd proberen te rooien, Fransozen die hun medemens per definitie haten, Amerikanen die er tussen alle ontwikkelingen doen uitschijnen waar het over lijkt te gaan. Over voetbal is werkelijk niets interessants te vinden. Naar vierkantshoeves nog niet gezocht. Jij wel? Bel of app ff op een onchristelijk uur.
Een derde tijdloze bezigheid kunt u zichzelf wel voorstellen. Het is weekend, zet je gevoel aan en doe je broekje uit.
