Nederland blijft thuis. De straten zijn leeg. De cafés gesloten. Sportpark Akkermolen verlaten. Terwijl in de ziekenhuizen een strijd op leven of dood wordt gestreden, gaat een delegatie Moerse Boys-leden de strijd aan tegen de verveling. De digitale pen als wapen. Iedere woensdagavond, zaterdagochtend en zondagochtend verschijnt onder de noemer De Lentestop een column/verhaal/artikel op de website. Leesvoer voor u. Vandaag deel 12: Het Duivelse Zwart.
Een kunstgraskorrel. In het bijzonder heb ik het dan over de zwarte rubberkorrel (niet racistisch bedoeld). Laat ik er niet omheen draaien…ik mag hem niet! Sterker nog, wat heb ik een bloedhekel aan dat onding.
In deze voetballoze periode, waarin mensen de tijd over hebben om de belangrijkere zaken in het leven op te pakken, ben ik op zoek gegaan naar het antwoord op de vraag ‘wat is nu precies het doel van de zwarte kunstgraskorrel?’ Via tal van links kwam ik uiteindelijk terecht op de website van de KNVB en vond ik daar tot mijn verrassing een sluitend antwoord op mijn vraag:
“De rubberkorrels zorgen ervoor dat een kunstgrasveld lijkt op een grasveld, zoals dezelfde balsnelheid en het stuiteren van een bal. Daarnaast maakt het kunstgras geschikt voor slidings.”
Pardon, mag ik dat nog een keer lezen?!
“De rubberkorrels zorgen ervoor dat een kunstgrasveld lijkt op een grasveld, zoals dezelfde balsnelheid en het stuiteren van een bal. Daarnaast maakt het kunstgras geschikt voor slidings.”
Laten we dit antwoord eens op de verschillende elementen ontleden:
De rubberkorrels zorgen ervoor dat een kunstgrasveld lijkt op een grasveld
Uh nee, zwarte korrels lijken niet op gras. Kunstgras lijkt op gras. Een zwarte korrel voegt daar helemaal niets aan toe. Zeker als bij het ‘inzaaien’ de betreffende vrijwilliger door zijn enthousiasme de verhouding korrel-kunstgras iets teveel uit het oog verliest, kan men niet meer spreken van enige gelijkenis met een groen, strak grasveld. Daarnaast kun je de heerlijke geur van een vers gemaaide graszode toch niet vergelijken met die van de geur van een stapel verbrande autobanden.
Zoals dezelfde balsnelheid en het stuiteren van een bal
Degene die dit heeft geschreven is nog nooit op een zwart korrelig kunstgrasveld door een ploeggenoot diep gestuurd. Op het moment van vertrek lig je 2 meter achter op de bal. Je zegt op dat moment al tegen jezelf dat je dit nooit meer goed gaat maken. Echter voor het publiek zou het er wel heel erg stom uitzien als je nu stopt met rennen terwijl je al zo ‘dicht’ bij de bal bent. Het resultaat is dat jij 30 meter lang achter een bal aanholt die, met dezelfde snelheid, op precies 2 meter afstand van jou door blijft hobbelen totdat je uiteindelijk de bal terug kan geven aan de keeper voor een doeltrap en je als dank van je trainer toch nog een ‘goed gedaan’ krijgt te horen. Het vervolg is wel dat jij wordt geacht terug om te schakelen terwijl jouw tong nog uit jouw mond hangt als die bij een boxer die een middag in het bos heeft lopen spelen. Kortom, je bent te laat en krijgt alsnog vol op je falie.
Daarnaast maakt het kunstgras geschikt voor slidings
Een sliding is in het voetbal een van de mooiere momenten waarin je de baas over je tegenstander kan zijn. Zeker in het geval jouw aanloop en glij, op een enigszins natte grasmat, al enige meters onderweg is en je de tegenstander met bal en al, net even die 2 meter de lucht in kan krijgen. Denk ik aan eenzelfde uitvoering op het kunstgras met de zwarte korrel, dan neemt me dat mee terug naar de tijd dat ik mijn oma haar lichte snorhaartjes zag harsen. De warme hars ging op het gebied boven de bovenlip en vervolgens liet ze de hars haar werking doen. Pas als de hars volledig was uitgewerkt en dit in ieder porietje vast zat geklonterd, trok ze de hars er in één ruk vanaf. Een vuurrood gloeiende huid was hetgeen wat achter bleef (gelukkig geen haartjes meer!). Na zo’n vijf dagen was dit gelukkig hersteld en kon het leven weer verder.
Maar ALS bovenstaande nog niet voldoende duidelijk heeft gemaakt wat voor extreme schade de zwarte korrel kan toebrengen. Ik zeg ALS de zwarte korrel blijkbaar toch nodig is om op het kunstgras te liggen, zou mijn opmerking richting de zwarte korrel zijn: BLIJF DAAR DAN OOK LIGGEN!! Nu voetbal je een wedstrijd op kunstgras, maar ben je 6 weken later nog de vastgeplakte korrels van je kousen aan het pulken. WAT WILLEN DIE KORRELS?!
Maar Patrick, jij bent trainer en voetbalt toch al lang niet meer?
Klopt, en dan zou je zeggen dat ik, lichtvoetig als ik ben, met mijn gewone schoenen de dans kan ontspringen. Maar het tegendeel is waar. Iedere keer vind je die rakkers toch weer in je schoenen. Het is net als bij de kerstlampjes die je dit jaar netjes in de doos opbergt maar waarvan je nu al zeker weet dat als je ze volgend jaar eruit haalt, ze weer volledig in de knoop zitten. Je kan er gewoon niet van winnen!
Toch is bij Moerse Boys het nieuws inmiddels verspreid. Er komt een kunstgrasveld! En ja, ook ik kan me daar helemaal in vinden. De laatste paar jaar zijn regelmatig trainingen en wedstrijden afgelast en met zo’n kunstgrasveld zou dat toch een stuk minder vaak voor moeten komen. Goed nieuws dus!
Mijn enige hoop daarbij: kies niet voor Het Duivelse Zwart!
