Nederland blijft thuis. De straten zijn leeg. De cafés gesloten. Sportpark Akkermolen verlaten. Terwijl in de ziekenhuizen een strijd op leven of dood wordt gestreden, gaat een delegatie Moerse Boys-leden de strijd aan tegen de verveling. De digitale pen als wapen. Iedere woensdagavond, zaterdagochtend en zondagochtend verschijnt onder de noemer De Lentestop een column/verhaal/artikel op de website. Leesvoer voor u. Vandaag deel 10: Cor Monden had het allang gezien.
1979 staat er op de foto. Zie je wel, ik heb ook gevoetbald. Tenminste, ik deed mee. Als kind, in mijn dromen, had ik Nederland al diverse keren aan de wereldtitel geholpen. Als doelman was ik niet te passeren. Dankzij mijn reddingen wonnen we van de Duitsers in de finale. Ja, die Hendrikx was nog beter dan Van Beveren en Jongbloed. En dat allemaal door de doelman van Moerse Boys uit Klein-Zundert. Tot zover dus de droom.
De werkelijkheid was toch iets anders. Ik wilde dus keeper worden bij Moerse Boys, maar schijnbaar is het dan wel handig dat je wat groter dan twee turven bent. Ik kreeg keeperstraining van Cor Monden, en die had dat ook wel door, maar wilde mijn droom niet verstoren om tussen de palen te staan. Maar uiteindelijk na een gestopte strafschop en een gebroken pols als gevolg, leek het Cor toch beter dat ik gewoon ging voetballen.
Ik vond voetbal een geweldig spelletje, maar helaas deden mijn linker- en rechtervoet niet wat mijn hersenen doorseinden tijdens de wedstrijd. Ik stond meestal linksbuiten, dan kon ik het minste fout doen (bedenk ik me nu achteraf). Als de bal mijn kant opkwam, maakte ik meestal een omtrekkende beweging, in de hoop dat ie dan toch niet bij mij kwam. Laten we zeggen, ik was misschien een ietsepietsie bang aangelegd. De witte voetbalbroek kwam regelmatig schoon mee terug naar huis, tot groot genoegen van mijn moeder, want ik moest aan die lijn blijven van Rien Kronenberg (aldus mijn lezing destijds). Het elftal op de foto was sowieso geen sterrenensemble. Naderhand heeft niemand het betaald voetbal gehaald van deze mannen. Een aantal kom ik nog wel eens tegen in de kantine of tijdens het corso. Misschien wel een leuke quizvraag, wie staan er allemaal op de foto?
1979, wat gebeurde er in de wereld nog meer in dat jaar? De Kindertelefoon werd opgericht. Conrad Hilton, de oprichter van de befaamde gelijknamige hotels kwam te overlijden, ook Sid Vicious van de Sex Pistols overleed en Mr. Ed, het pratende paard uit de gelijknamige tv-serie. Ongelooflijk, een paard dat praatte, terwijl mijn voeten niet wilden luisteren op het voetbalveld. Daarnaast ging ook John Wayne, de eeuwige cowboy van ons heen. Zou die ooit op dat pratende paard hebben gezeten? O ja, Margaret Thatcher werd de eerste vrouwelijke premier in Groot-Brittannië. De Fransman Bernard Hinault won voor de tweede keer de Tour de France, maar onze Jan Raas werd wel lekker wereldkampioen op de weg. Moeder Teresa ontving in 1979 de Nobelprijs voor de Vrede. Ajax werd kampioen in de Eredivisie en ik, ik was bezig aan mijn laatste seizoen als voetballer.
Na drie jaar op het veld gestaan te hebben, kwam ik tot de conclusie dat, ondanks de enorme affectie voor het spelletje, ik niet geschikt was om als voetballer door het leven te gaan. Uiteindelijk bleken mijn linker- en rechtervoet beter te communiceren met mijn hersenen vanachter een drumstel. Sterker nog, dan deden mijn linker- en rechterhand het opeens ook stukken beter. Einde voetbalcarrière.
Nooit gedacht dat ik uiteindelijk zoveel tijd nog zou gaan doorbrengen op Sportpark Akkermolen. Want vanaf het moment dat ik leider werd van de F-jeugd in 2004 (inmiddels 16 jaar geleden alweer) heeft de voetbalkoorts, maar in het bijzonder de Moerse Boys-koorts weer toegeslagen. Vanaf de eerste voetstap op het sportpark voelde het vertrouwd, ondanks het feit dat ik geen poot kon voetballen. Ik dacht weer even terug aan die tijd rond 1979. En kwam tot de conclusie dat het oranje-wit nog steeds als gegoten zit. Beter dan dat keepersshirt van Tom tijdens de playbackshow. Maar dat had Cor Monden mij van tevoren al wel kunnen vertellen.