Juist toen verliezen écht geen optie meer was, gaf Moerse Boys donderdagavond op bekende grond een fijn teken van leven. In een nat Loon op Zand versloeg het vlaggenschip hekkensluiter Uno Animo, waardoor het levensbelangrijke punten pakte in de degradatiestrijd. De kelderkraker eindigde in 1-2.
Oerkreet
Veelzeggend was de oerkreet van Kiske in de absolute slotfase. Een kreet van euforie, van blijdschap, maar bovenal van opluchting. Hij zag de zege al door zijn keepershandschoenen glippen. Zover kwam het niet, maar vraag niet hoe. Na een onoverzichtelijke scrimmage verdween de bal via de paal en een speler van Uno Animo naast het doel van Kiske. Een orgastisch gevoel maakte zich meester over de Oranjehemden. JAAA!
Niet gek ook, die euforie, want Moerse Boys komt van ver. Heel ver. Zeven verliespartijen achtereen, een voorlaatste plaats op de ranglijst. Nee, dan reis je op een regenachtige donderdagavond niet vol vertrouwen af naar Loon op Zand. Zelfs niet als het een bezoek aan de hekkensluiter betreft. Immers: Uno Animo verloor slechts één van zijn zeven thuiswedstrijden dit seizoen. Tot donderdag dus.
Heilige grond
Moerse Boys keerde op deze donderdagavond voor even terug naar heilige grond. Op sportpark De Klokkenberg stelde het een kleine zeven jaar geleden, op 13 mei 2018, het kampioenschap in de tweede klasse veilig. Van de wedstrijdselectie van nu was slechts een handvol spelers toen al van de partij. Jurgen Aernouts, de kampioenenmaker van toen en nu trainer van Gilze, stond ditmaal als toeschouwer langs de lijn.
Sprankelde het vanmiddag? Nee. Was de 0-0 bij Uno Animo voldoende? Oh jazeker! Moerse Boys is kampioen. Prachtprestatie. Dit wordt een lange, mooie avond!!! pic.twitter.com/LuNBj0RBCL
— vakqlive (@vakqlive) May 13, 2018
Ditmaal geen kampioenskriebels, maar degradatiestress. Door de reeks aan nederlagen zakte Moerse Boys de laatste maanden steeds verder weg in een moeras vol zorgen. In Loon op Zand telde eigenlijk alleen de winst. Alleen dan zou de hoop op lijfsbehoud echt levend blijven. En zo geschiedde. Met een zwaarbevochten triomf stapte Moerse Boys van het veld, regelrecht de Uno Animo-kantine in. Daar mengden de spelers zich in het carnavalsgedruis.
Kelderkraker
De wedstrijd dan. Uno Animo – Moerse Boys werd een kelderkraker zoals je hem vooraf uittekent. Matig veldspel, veel strijd en spanning tot de allerlaatste seconde. Kansen waren er nauwelijks, balverlies des te meer. De eerste echte mogelijkheid resulteerde direct in een doelpunt. Matt scoorde op aangeven van Pim en opende daarmee zijn doelpuntenrekening in de hoofdmacht. De doelpuntenmaker was even daarvoor in het veld gekomen voor Damian, die vanwege een blessure vervangen moest worden.
Lang kon Moerse Boys niet genieten van de luxe van een voorsprong, want luttele minuten later was de stand alweer gelijk. Halfbakken ingrijpen in de achterhoede leidde tot de gelijkmaker van de thuisploeg. Het verschil diende na rust gemaakt te worden. Met een puntendeling schoten beide ploegen immers bar weinig op.
Apotheose
In het tweede bedrijf kreeg Moerse Boys steeds meer grip op de wedstrijd. Mike beproefde zijn geluk, maar miste jammerlijk. Een klein kwartier na rust liet Dennis alsnog het net bollen. Hij tikte binnen na voorbereidend werk van Rik. Wat resteerde was een spannend laatste half uur, waarin Moerse Boys aanvankelijk controle had, maar een opportunistisch Uno Animo steeds dreigender werd. De scrimmage in blessuretijd vormde de absolute apotheose. Moerse Boys overleefde en stak na het laatste fluitsignaal de armen in de lucht. Eindelijk!
Een cruciale winstpartij, waardoor Moerse Boys opklom naar plek 12. De achterstand op de veilige plek tien bedraagt nog altijd vijf punten, maar de weg omhoog is ingezet. Tijd voor Carnaval nu. Voor de Oliebollencup beter gezegd. Tot zaterdag!
Opstelling Moerse Boys: Kiske Martens – Raad Rasho – Pim Jochems – Joey Tak (Guus Kerstens)- Thijs Bastiaenen – Damian van Oerle (Matt Voeten – Twan Havermans) – Hein Coremans – Rik Mol – Mike de Bruijn – Bart van den Broek – Dennis van Nijnatten.
