Voor Moerse Boys, door Moerse Boys en (vaak) over Moerse Boys. Dat is Vakkie C in een notendop. Deze columnrubriek werd ooit bedacht om de ontstane Coronaleegte te vullen, maar heeft inmiddels een permanent karakter. Iedere zaterdagochtend kunt u in deze rubriek een column/verhaal/artikel lezen. Regelmatig staat onze club centraal, maar ook andere zaken in het leven passeren de revue. Vakkie C is leesvoer voor bij het ontbijt, tijdens het toiletbezoek of wanneer dan ook. Vandaag deel 88: Inspiratieloos.
Zaterdagochtend. 8.24 uur. De columndeadline nadert.
Ik roer in mijn koffie. Halfvol. Of halfleeg. Zo u wilt.
Turend naar mijn scherm. Een leeg document.
Geen inspiratie. En de columndeadline nadert…
Corné Antens wandelt voorbij. Met hond.
Ellis Daamen wandelt voorbij. Zonder hond. En zonder Patrick. Slaapt hij nog?
Ik tuur naar mijn scherm. Het lege document vult zich tergend langzaam.
Geen inspiratie. Maar de columndeadline nadert.
Ik wil schrijven over wonderschone doelpunten. Van Pim. Rik. Of Cas.
Over katachtige reflexen. Van Tom. Of Teun.
Over een oranje-witte erehaag. Een kolkend Akkermolen. Handengekletter.
Klein-Zundertse succesverhalen het allerliefst.
Ik wil schrijven over hoofdklassetegenstanders.
Over wijze praat langs de lijn.
Over schelden op een scheidsrechter.
Over dansen om een doelpunt.
Ik wil schrijven over kantinegesprekken met Moerse Boys 9.
Over blunders van teamgenoten (want die zijn er genoeg….)
Over kleedkamerhumor. Over simpel geouwehoer aan de ovale tafel.
Over nootjes van Cil. Of over een broodje Mexicano met mayo.
Ik wil schrijven over mijn terugkeer op Akkermolen. Onlangs. Na maanden.
Afsluiting met de overige senioren.
Bier, zon, latjetrap en ouwehoeren. In willekeurige volgorde.
Simpel maar gezellig. Mooi in zijn eenvoud. Eindelijk weer.
Ik zou kunnen schrijven over het EK. Maar dat wil ik niet.
Over de oranje euforie. Het andere oranje welteverstaan.
Over Tsjechië. Over Wales en Denemarken. Over de halve finale die lonkt.
Over Dumfel Demfries. Of Memphis. Of over Queensy Menig (of was het Promes?).
Ik zou kunnen schrijven over voorspellingen. Maar dat wil ik niet.
De EK pool bijvoorbeeld. Een persoonlijke teleurstelling vooralsnog.
De vrouwen domineren de subpoules. Bij Moerse Boys. En op mijn werk.
Zijn zij tegenwoordig de kenners?
Genoeg om over te schrijven. Maar het lukt niet. Niet vandaag.
Ik tuur naar mijn scherm.
Het document vult zich. Maar met wat eigenlijk?
Geen idee. Willekeurig gebazel. Onsamenhangende zinnen.
Het is 9.00 uur. De kerkklokken luiden.
Columndeadline verstreken.
Even afronden in de blessuretijd.
Ik lees de column nog eens door.
Ik schud mijn hoofd.
Beter wordt het niet. Niet vandaag.
Inspiratieloos. Met hoofdletter ‘I’.
9.10 uur. Tien minuten blessuretijd dus.
Ellis Daamen loopt weer voorbij.
Zou Patrick al wakker zijn?
Afijn. Gauw die column plaatsen.
Fijne zaterdag. Hup Oranje.
