Voor Moerse Boys, door Moerse Boys en (vaak) over Moerse Boys. Dat is Vakkie C in een notendop. Deze columnrubriek werd ooit bedacht om de ontstane Coronaleegte te vullen, maar heeft inmiddels een permanent karakter. Iedere zaterdagochtend kunt u in deze rubriek een column/verhaal/artikel lezen. Regelmatig staat onze club centraal, maar ook andere zaken in het leven passeren de revue. Vakkie C is leesvoer voor bij het ontbijt, tijdens het toiletbezoek of wanneer dan ook. Vandaag deel 96: Van den Broek is oranje!
Bij voorbaat alvast: sorry, pa.
‘Van den Broek is oranje’. Die kop stond twee jaar terug in BN De Stem. Het was geen stuk over ondergetekende – over de keeper van Moerse Boys 9 wordt doorgaans niet geschreven in de krant. Geen stuk ook over Daan en Niek van den Broek. Maar een kop boven een fijn interview met Bart en Cas. ‘Van den Broek is oranje’. Waarheid als een koe. Ook in mijn geval . En in geval van mijn vader. Een gevalletje paplepel.
Want als iemand mij de passie voor Moerse Boys overbracht, was het mijn vader Jan. Als er iemand is waarmee ik eindeloos over Moerse Boys kan ouwehoeren, is hij het. Toen ik als klein menneke begon met voetballen, was hij mijn leider. Al snel vierden we samen het eerste succes: kampioen in de F3. Een ongekend hoogtepunt uiteraard. Kinderchampagne in de Kievitslaan. Jarenlang bleef hij mijn leider in de jeugd.
Zelf kon hij een aardig potje voetballen. Als ik de verhalen en statistieken mag geloven althans. Ruim 300 wedstrijden speelde hij in het eerste elftal. Tot zijn knie er de brui aan gaf. Eeuwig zonde dat ik geen wedstrijd van hem heb gezien. Dan kon ik tenminste staven of hij echt zo goed was als hij zelf beweert…
Zonen
Ik weet zeker dat pa het prachtig had gevonden als een van zijn kinderen Moerse Boys 1 had gehaald. Die kans was best aanwezig, met drie zonen. Maar toch blijft die wens onvervuld. Voorlopig althans, zolang hoofdtrainer Jurgen Arnouts de keeper van Moerse Boys 9 stelselmatig blijft negeren… Dennis en Jeroen, de oudste twee, verkozen de scooter boven de voetbal, ondergetekende kampte met teveel blessureleed. Of mist eenvoudigweg een dosis talent. Dat laat ik aan u.
Ook na zijn blessure bleef Akkermolen een tweede thuis. Hij vervulde diverse functies en stak ontzettend veel tijd in de club. En daarvoor werd hij in 2003 beloond. Verenigingsman van het Jaar. Tomatensoep in de Burgemeester Kievitslaan. Toen al een traditie. Ik als negenjarige boven op bed. Pas de volgende ochtend vernam ik het heuglijke nieuws.
Archivaris
Ook is hij archivaris van het eerste elftal. Alle krantenknipsels, wedstrijdverslagen en tussenstanden bewaart hij keurig in een map. Per speler houdt hij het aantal wedstrijden in de hoofdmacht bij. Vanaf de jaren ’70 al. Een onuitputtelijk archief. Soms rijd ik even naar de Kievitslaan. Even door wat mappen bladeren. Moerse Boys-herinneringen ophalen. In een interview in een oud clubblad van 2003 antwoordde pa desgevraagd: “Wie mijn archief gaat overnemen? Mijn jongste zoon.” Bij deze beloofd.
Tijdens de lange Coronastop zijn pa en ik gaan wandelen. Degelijkheid troef. Stond ik ineens bij Hans van Meer om een paar kekke wandelschoenen aan te schaffen (“Wel bij een sponsor kopen, hé”, hoor ik dan van pa). Haast elke dag een rondje. Uurtje, anderhalf uurtje. Hond Bo slentert erachteraan. Soms zelfs om 7 uur ’s ochtends. Waardevolle tijd samen. Vaak gaat het wel even over Moerse Boys. Ook al werd er al maanden niet gevoetbald. “Wist je dat hier ooit een voetbalclub zat? Speelde nog Hoofdklasse schijnbaar”, grapte hij als we langs een levenloos Akkermolen liepen.
Passie delen
De sponsorcommissie. Het verzorgen van materialen voor jeugd en senioren. De kaartclub. En al wat nog meer. Pa is nog steeds druk in de weer met Moerse Boys. En dat zal altijd zo blijven vermoed ik. Dat hoop ik vooral. Hij kan het ook niet missen. En vermoedelijk kan Moerse Boys hem ook niet missen. Dat moet ik hem in ieder geval maar wijs maken. Niets zo mooi als samen een passie delen. Samen de mooie Moerse Boys-momenten vieren.
Don't let your kids grow up thinking football is a TV programme… pic.twitter.com/QRlm5nHFyg
— Dan (@GingerOgre) September 2, 2021
Nee, ons pa vindt dit niks. Dat ik een column aan hem wijd. Vaak schrijf ik over Moerse Boys, maar hij wil daarin nooit een rol hebben. Maar toen de zoektocht naar een volgend onderwerp voor de column vruchteloos dreigde te worden, kwam ik toch bij hem uit. Want vele columns over Moerse Boys en geen één over degene die mij injecteerde met het oranje-witte virus? Dat kan eigenlijk niet. Sorry, pa.
Jij vormt voor mij het ultieme bewijs: Van den Broek is oranje!
