Voor Moerse Boys, door Moerse Boys en (vaak) over Moerse Boys. Dat is Vakkie C in een notendop. Deze columnrubriek werd ooit bedacht om de ontstane Coronaleegte te vullen, maar heeft inmiddels een permanent karakter. Iedere zaterdagochtend kunt u in deze rubriek een column/verhaal/artikel lezen. Regelmatig staat onze club centraal, maar ook andere zaken in het leven passeren de revue. Vakkie C is leesvoer voor bij het ontbijt, tijdens het toiletbezoek of wanneer dan ook. Vandaag deel 36: Het mirakel van Vitosha.
Stafke Maes
Stafke werd als enige zoon van Achiel en Lore Maes geboren in de Pollepelstraat van de Antwerpse deelgemeente Borgerhout. Vader Achiel was dokwerker in de Antwerpse haven, moeder Lore zorgde voor de opvoeding van hun zoon en verdiende wat bij als kuisvrouw in het Stuivenberggasthuis. Iedere morgen werd door Achiel het Sachs blok van zijn Diamant aan geslingerd om vervolgens de hele dag stukgoedlading in of uit de schepen in de haven te sjouwen. Op donderdag na het werk ging hij met zijn wielrenmaten pinten pakken in de Pelikaan op de Melkmarkt. Met trots sprak hij dan ook over zijn zoon Stafke die in de nabije toekomst vooraan in het peloton te vinden zou zijn op weg naar wederom een grote wielertriomf. Terwijl Stafke al lag te slapen vertelde Achiel zijn Lore, enthousiast door zijn eigen verhalen en de genuttigde bollekes De Koninck, nog maar eens hoe hij zijn zoon Staf Maes in Parijs in het geel gehesen zag worden. Lore probeerde zijn enthousiasme wat te temperen en vertelde dat Stafke met zijn vrienden liever ging sjotten. Dat ie lid wilde worden van Tubantia Borgerhout om op zaterdag met de miniemen wedstrijdjes te kunnen spelen op een echt plein. Dat bergreep Achiel niet en hij vertelde dat ie had gespaard voor een koersmasjientje en dat Stafke dan op zondagmorgen kon gaan trainer achter zijnen Diamant.
Antwerp FC
Antwerp FC speelt op het hoogste niveau van de Belgische voetbalbond. Het draagt de bijnaam The Great Old en is de oudste club van België, opgericht in 1880 en draagt sinds de invoering van de stamnummers in 1926 stamnummer 1. Ze spelen hun thuiswedstrijden in stadion De Bosuil in Deurne, ook wel de Hel van Deurne-Noord genoemd vanwege de spectaculaire wedstrijden van de Rode Duivels die er jarenlang hun thuiswedstrijden speelde. In het seizoen 1988-1989 werd ternauwernood de 5e plaats bereikt waardoor Europees voetbal evenals het voorgaande jaar een feit was. De eerste tegenstander was Vitosha Sofia, het tegenwoordige Levski Sofia. In twee wedstrijden moest er beslist worden welke club een ronde verder kwam. De eerste wedstrijd vond plaats in Bulgarije. Mede dankzij schitterende reddingen in de 2e helft van doelman Wim De Coninck staat na 90 minuten de brilstand nog op het scorebord. Voor de terugwedstrijd zijn de Bulgaren vol zelfvertrouwen en vieren volop feest tijdens hun verblijf in het Antwerpse Waldorfhotel. Antwerp is daarentegen zeer gespannen, de competitie verloopt belabberd, ze zijn uitgeschakeld voor de beker en zien in Vitosha hun meerdere. Coach Davidovic neemt de voorbereiding serieus en zondert de ploeg af in het Ritz-hotel in Mol (of all places).
Achiel
Achiel Maes kan zijn teleurstelling over de voetbalkeuze van zijn zoon slecht verdragen, hij laat zich niet meer zien in De Pelikaan maar heeft Café de Kroon tot zijn stamkroeg verkozen. Een enkele keer in de maand neemt hij zijn Lore mee naar bioscoop de Roma en na afloop van de film wordt aan de overzijde nog een pak friet met pickles gegeten. De overige donderdagen van de maand nuttigt Achiel zijn bollekes bij café De Kroon. Het krijtbord met de tekst Free Beer, Topless Bartenders & False Advertising staat nog steeds op de stoep voor het café. Boven de toog hangen rijen met enveloppen, een tombola ten bate van de Sinterklaas voor de kindekes van de plaatselijke pompiers. Achiel trekt begin september 1989 een enveloppe nadat hij 20 Belgische franc aan het onberispelijke dienstertje overhandigd heeft. Nummer 28 juffrouw buldert hij, nog niet wetende dar er een prijs op gevallen is. Meneer Maes; U heeft zojuist 2 vrijkaarten gewonnen voor Antwerp FC voor de thuismatch tegen Vitosha Sofia. Hij is nog nooit op de Bosuil geweest, maar weet dat ie Stafke hier ontzettend blij mee zal maken.
26 september 1989
Achiel start zijn Diamant, Stafke zit achterop, Lore vraagt bezorgd om goed op hun zoon te passen en tegen Stafke; Stafke houd uwen papa goed vast onderweg en blijft bij hem in het stadion. In de Bosuil aangekomen nemen ze plaats op een houten zitbankje nadat ze eerst een pintje, ne Cécémel en een curryworst zijn gaan halen. Stafke weet niet wat ie meemaakt en ziet zijn idolen zoals Alex Czerniatynski, Frans de Rooy, Rudi Smits, Nico Claessen en zeker niet te vergeten Hans-Peter Lehnhoff. De wedstrijd staat onder leiding van de Oostenrijker Friedrich Kaupe. Al na 6 minuten verwerken de Antwerp supporters de eerste teleurstelling. Stavcev scoort en het staat 0-1. Er gebeurt tot de 83e minuut niet veel, maar dan scoort Ralf Geilenkirchen de 1-1. De vreugde is van korte duur, bij de eerstvolgende aanval maakt Donkov 1-2 en 3 minuten later scoort Mihtarski de 1-3. Achiel vraag zijn zoon om op te staan, zodat ze voor de drukte weg zijn, de wekker gaat morgen om 04.30 uur weer. Stafke pinkt een traantje weg van teleurstelling, maar is blij dat ie dit heeft mogen meemaken. Ze zijn nog maar net opgestaan en Nico Claessen scoort de 2-3. Het is in de 93e minuut dat ze buiten het stadion zijn aangekomen als er gejuich klinkt in de Bosuil. Nico Claessen scoort 3-3. Stafke rukt zich los van zijn vader en holt terug de trappen op met zijn vader in zijn kielzog. Boven aan de trap zien ze nog net hoe Antwerp randje 16 een vrije trap mag nemen, Lehnhoff krult de bal in de box. Als alle Bulgaren stil blijven staan is het Raphael Quaranta die de bal tegen het net kopt, 4-3. Luttele seconden later klinkt het slotsignaal van arbiter Kaupe, De Bosuil trilt op zijn grondvesten en er ontstaat een grote polonaise op het veld. Het mirakel van Vitosha, ook wel het mirakel van de Bosuil is geschied.
Ik zat thuis voor de tv en zag het gebeuren. In juni 2009 in Dongen na een 2-0 achterstand, 3 rode kaarten, de omhaal van René van Hees en de gestopte penalty’s van Rob van Overveld, waar promotie naar de 2e klasse ten koste van de Vlijmense Boys behaald werd voelde ik even weer het mirakel en genoot van de polonaise en het Free Beer.
