Voor Moerse Boys, door Moerse Boys en (vaak) over Moerse Boys. Dat is Vakkie C in een notendop. Deze columnrubriek werd ooit bedacht om de ontstane Coronaleegte te vullen, maar heeft inmiddels een permanent karakter. Iedere zaterdagochtend kunt u in deze rubriek een column/verhaal/artikel lezen. Regelmatig staat onze club centraal, maar ook andere zaken in het leven passeren de revue. Vakkie C is leesvoer voor bij het ontbijt, tijdens het toiletbezoek of wanneer dan ook. Vandaag deel 49: De 4-daagse.
Nu ik door dat vervloekte Corona-virus een zo goed als lege agenda heb, denk ik met weemoed terug aan die dingen, die amper een jaar geleden nog zo gewoon waren. Al surfend door mijn digitale dagboek stuitte ik op de wandelverslagen tijdens de 4-daagse van Nijmegen. Zoals jullie misschien wel weten heb ik jaren geleden mijn rookverslaving ingeruild voor een wandelverslaving. Ik moest iets om handen hebben anders werd ik gek van mezelf. Onder de noemer ‘Padvinder on tour’ maakte ik zeven jaar van elke etappe verslag, hopend dat het nageslacht er nog wat aan heeft. Hieronder een willekeurige greep van hoe zo’n week er doorgaans uitziet, of beter gezegd wat ik hoorde, zag of beleefde. Maar zoals ik al zeg, het is een volstrekt willekeurige greep. Een volgende keer zou zo’n verhaal er weer heel anders uit kunnen zien.
Dag 0: Aanmelden
Het jaarlijks weekje vrijwillige zelfkastijding begint op maandag en dat is niet de zwaarste dag. Je meld je aan en voert vervolgens heel de dag geen flikker meer uit. ‘Chillen’ noemt de jeugd dat tegenwoordig. Een beetje sightseeing en terrassen, vooral dat laatste. Nijmegen is namelijk geen vervelende stad. De lunch gebruiken we in een gezellig etablissement midden in de stad. ’s Avonds voor het slapen gaan van pure zenuwen nog een grote boodschap gedaan. Toch gek, dat je van zo’n lekker eten zo’n grote hoop rotzooi kunt maken. Ik moest mijn ogen wijd open houden, anders kwam ik beneden vel tekort.
Dag 1: Dag van Elst
Het dooide vandaag 28 graden, prima weer dus voor de natte 3-hoek. Schrale reet, schrale oksels, schrale tepels, moet ik nog doorgaan? Sommige dingen veranderen nooit. Elk jaar staat er in Huissen om half acht ’s morgens een schaars geklede dame voor een lingeriewinkel op mij te wachten, die dan vervolgens met mij op de foto wilt. Och, ik ben de beroerdste niet. Maar toen ik om een kusje vroeg, zei ze met een zuinig mondje: ’op de nuchtere maag??’ ‘Nee’, zei ik, ‘op mijn mond’. Die zal er volgend jaar wel niet meer staan. Per dag ga ik 4 keer even zitten om te rusten. Vorig jaar kwam er een zuiderbuur naast mij zitten, die vroeg waar ik uit dronk. Ik zei dat dat een thermoskan was. Doe je er wat kouds in, dan blijft het koud, doe je er wat warms in, dan blijft het warm. Bij de tweede rustpost vandaag zag ik hem weer en jawel, ook een thermoskan bij. Dus ik zeg:’aaah, een thermoskan, wat heb je erin zitten?’ Waarop hij antwoord:’4 Cornetto’s en 3 bakke koffie, zunne…..’ Na afloop nog even een bruin cafeetje binnen gevallen. Mijn oog viel er gelijk op een bord aan de muur, waarop heel sierlijk stond geschreven: ‘bier en fris €2.50, broodje kip €4.50, masturbaties €15.00. Dus ik vraag aan de mooie juffrouw achter de bar; ’zeg, lieve schat, die masturbaties doe je die ook zelf’? Waarop ze met een hese stem antwoordde; ‘jazeker knappe man, die doe ik zelf’. ‘Ow’, zei ik, ‘ga dan je handen maar wassen, ik wil een broodje kip…..’. Kijk, ik ga dan wel 4 dagen 50 kilometer lopen, maar dat krijg ik zelf nog wel geregeld! Wat denkt ze wel?
Dag 2: Dag van Wijchen
Roze woensdag, beetje uitkijken waar je loopt. Ga ik verder niks over zeggen. Het liefst loop ik alleen, niemand hoeft last van mij te hebben en ik hoef geen last van een ander te hebben! Bovendien geen gezeik aan je kop, heeeeeerlijk. Maar vandaag raak ik in een geanimeerd gesprek met een wildvreemde dame. Tja, en al gauw gaat het gesprek over ‘relaties’. ‘Gisteren is mijn beste vriend Henk er vandoor gegaan met mijn vrouw’, vertel ik haar. ‘Ow, en sinds wanneer is Henk jouw beste vriend?’, wil ze weten. ‘Nou’, zeg ik, ‘sinds gisteren….’ Er valt me trouwens nog iets op. Al heb je twee linkse schoenen aan, loop je in een hoek van 90 graden en je hebt nog zo’n golfplatengezicht, iedereen die hier rondloopt in een soldaten- of politie-uniform, die krijgt me daar toch een partij vrouwelijke aandacht. Ik draai er nou al zeven jaar mijn kale ballen af om 4×50 kilometer te lopen. Nog nooit in al die jaren heeft er ook maar èèn vrouw naar mij gelonkt. Of toch, op roze woensdag, zo èèn met zo’n dikke adamsappel….
Dag 3: Dag van Groesbeek
De Zevenheuvelentocht. Traditiegetrouw is dag 3 een lastige voor mij. Na twee dagen deurdonderen is het beste er wel af en van tijd tot tijd begin ik met vierkante wielen te lopen. Mijn lieftallige vriendin is verpleegkundige en dat betekent dat ik niet naar Nijmegen kan voordat zij een door haar zorgvuldig samengesteld EHBO-doosje in mijn tas heeft gestopt. En naast de talkpoeder, pleisters, wandelwol en uierzalf, zitten daar verrekkes veel pillen in. Tabletten voor een goede stoelgang, tabletten voor een slechte stoelgang, tabletten om geen kindjes te maken, tabletten om wel kindjes te maken, tabletten tegen de koppijn, keelpijn, menstruatiepijn??????, tegen de pollen. En daartussen zaten ook pillen in de vorm van een pistoolkogel. Onbenul als ik ben zou ik bij god niet weten waar die voor zijn. En langs welk gat moeten die bijvoorbeeld naar binnen? Ja, aan de vorm te zien kan ik dat trouwens wel raden. En blijven die er dan in of moet die er na verloop van tijd weer uit? En heb ik daar dan ook gereedschap voor in mijn EHBO doosje zitten? Och, hopelijk heb ik ze niet nodig. Vandaag liep ik een poosje naast een man die in het dagelijks leven dokter was. Op een gegeven komt er een wat mollige vrouw voorbij gelopen, waarop de dokter opmerkt: ’het lijkt er op dat U in verwachting bent’. Ooooo, ben ik zwanger?’, vroeg ze blij verrast? Waarop de dokter weer antwoordde: ‘nee, het lijkt er alleen op’. Maar ik zie ze graag, onze gezette medemens. In het wandelpeleton kom ik er vaak tegen, die zijn zo graatmager. Als je daar een brood tegenaan gooit, komt het er gesneden af.
Dag 4: Dag van Cuijk
Ik heb het al vaker gezegd, wandelen is geen sport voor mooie vrouwen. Ook niet voor mooie mannen trouwens, al heb ik daar een stuk minder kijk op. Veel onzijdig volk. In Duitsland zetten ze daar het woordje ‘das’ voor. D’r is èèn uitzondering, inderdaad de 4-daagse van Nijmegen. En dan valt het niet mee voor een schone, sportieve, potente, intelligente, charmante, elegante, jong uitziende 50plusser als ik om de dames op afstand te houden. Zo kwam er gisteren een naast me lopen die vroeg; ’kun jij rekenen?’ Toen ik ja knikte zei ze; dan rekent er vanavond maar op’. Waarop ik antwoordde; ’oh, ik had er gisteren al op gerekend’. Ja, zo’n laatste dag beginnen we weer wat praatjes te krijgen. Maar het beste is er wel af, zo’n vierde dag. Allereerst zijn de sluitspieren naar de gallie, je voeten zijn helemaal beurs en je spieren worden stijver en stijver. Maar ook in je bovenkamer gebeurt er wat. Zo kan het zo maar zijn dat je ’s morgens je tanden staat te poetsen met pindakaas en een boterham smeert met Prodent. Of dat je je hol poejert met chocolade hagelslag en op een andere boterham talkpoeder strooit. Of dat je je kont afveegt met een theedoek en de afwas doet met de wc-borstel. Mij schoot onderweg te binnen dat ik anderhalve lepel suiker in de vaatwasser had gestrooid en jawel hoor, mijn koffie smaakte wel heel erg naar waspoeder. Als ik vanavond maar in het goeie bed kruip, anders zal er iemand steigeren denk……. En dat heeft mijn vriendin ook absoluut niet verdiend, wat die deze week allemaal voor mij geregeld heeft! Mijn steun, mijn toeverlaat, mijn linkse en mijn rechtse hand en mijn schouder om op te blête. Ik hoefde eigenlijk alleen maar 4 dagen over de geplaveide weg 50 kilometer te lopen. Ik schreef dat ik schoon, sportief, potent, intelligent, charmant, elegant en jong uitziend was. Welnu, volgens haar kan er een streep door schoon, potent en jong uitziend, terwijl intelligent een vraagteken is. Mwa, altijd nog een magere voldoende….. Inderdaad, zij houdt mij ook met twee beentjes op de grond.
Dag 5:de nazit
Als pijn genot is, dan heb ik een fantastische week gehad. Ook als het geen genot is trouwens. De laatste dag van 06.00u tot 10.30u door een hevige en langdurige onweersbui gelopen. Ik had niet alleen een natte 3-hoek, maar ook een natte rechthoek, een natte ronde, een natte ruit, een natte vierkant, kortom alles zeiknat. Maar we gaan niet klagen, de andere drie super warme dagen hebben we ons door alle tuinsproeiers van Nijmegen en omstreken uit eigen beweging nat laten spuiten. Beter nat gefinished, dan niet gefinished! Mijn geheim bij dit soort uitdagingen is doorgaans; niet teveel piekeren en aan leuke dingen denken. Maar als je al een dag of 3,5 aan leuke dingen hebt lopen denken, dan zijn de leuke dingen op het laatst helemaal op. Ik was er helemaal klaar mee om te denken aan voetbal, voetbal, voetbal, voetbal, friet met mayonaise, voetbal, voetbal, Dione Stax, een mooie smartlap, mijn vriendin en, en, en, nou, en dan wordt ik weer helemaalgek! Gek van mezelf! En nou was ik net met wandelen begonnen om niet gek van mezelf te worden………
