Vakkie C, deel LXXIX: Afscheid van een icoon

U bevindt zich hier:
/ Vakkie C, deel LXXIX: Afscheid van een icoon

Voor Moerse Boys, door Moerse Boys en (vaak) over Moerse Boys. Dat is Vakkie C in een notendop. Deze columnrubriek werd ooit bedacht om de ontstane Coronaleegte te vullen, maar heeft inmiddels een permanent karakter. Iedere zaterdagochtend kunt u in deze rubriek een column/verhaal/artikel lezen. Regelmatig staat onze club centraal, maar ook andere zaken in het leven passeren de revue. Vakkie C is leesvoer voor bij het ontbijt, tijdens het toiletbezoek of wanneer dan ook. Vandaag deel 79: Afscheid van een icoon.

Begin april 2021. Vriendin zit in de bank, te appen op haar telefoon met een vriendin. ‘Leroy stopt bij Moerse Boys’, zegt ze uit het niets. ‘Hoe weet je dat?’, vraag ik? ‘Dat zegt Bo (Leroy’s vriendin red.). Het is even stil. Een moment waarvan je wist dat het zou komen maar waarbij je dan toch met stomheid bent geslagen als het dan definitief is. Een Moerse Boys 1 zonder Leroy, kan dat überhaupt? 

Het is de zomer van 2009. Jurgen Arnouts begint aan zijn eerste seizoen als hoofdtrainer bij vv Wernhout en Leroy bewandelt de omgekeerde route. Het gerucht gonsde die zomer al in de wandelgangen dat de verdediger de overstap zou maken van het grensdorp naar Klein-Zundert. ‘Hij moet zich nog laten overschrijven, maar de vraag is of hij dat op tijd doet’, hoor ik plaatsgenoot en goede vriend René van Hees ietwat lacherig nog zeggen. De blonde aanvaller had zelf een jaar eerder al het rood-wit verruild voor het oranje-wit en had dus ook zijn maatje weten te enthousiasmeren om ook de overstap te maken. ‘Hij gaat toch wel voetballen’, vroeg ik nog voor de zekerheid. Ik wist namelijk dat hij enkele jaren daarvoor winnaar was geworden van de befaamde keepersdag. Ik, als nieuwbakken keeper in de selectie, voelde ietwat nattigheid maar kon opgelucht ademhalen nadat René mij gerust stelde dat het een pure verdediger is geworden. Beste amateurkeeper van Nederland worden en vervolgens enkele jaren later als verdediger van Wernhout naar Moerse Boys gaan, dan moet je wel wat kunnen.
In het profvoetbal zou Leroy een heuse deadline-day aankoop zijn geweest. Op een van de laatste dagen was al het ‘papierwerk’ in orde en was de overschrijving dus een feit. Het tekent de instelling van de zelfstandig boomkweker, de moderne technologie ietwat vreemd maar zodra er gewerkt moet worden staat hij zijn mannetje. Of het nu doordeweeks van ‘s ochtends heel vroeg tot ‘s avonds heel laat op de akker is of op zondagmiddag van half 3 tot kwart over 4 op de groene zoden, arbeidsethos in optima forma. Nog gauw de regeninstallatie aanzetten, een snelle hap avondeten en dan met tas en klompen onder het zand richting de Akkermolen voor een training. Het waren vele van zijn dinsdag- of donderdagavonden in de afgelopen 12 jaar.

BN De Stem somde enkele jaren geleden een paar van zijn directe tegenstanders op in een interview met de mandekker. Jordy Brouwer (destijds DHC en voormalig Jong Oranje en Liverpool) en Romano Denneboom (destijds Kruisland en voormalig SC Heerenveen en FC Twente) zaten in zijn broekzak in de onderlinge wedstrijden. Het woord zenuwachtig staat niet in zijn woordenboek, status heeft hij lak aan. Hard werken verslaat talent, als talent niet hard werkt. Leroy had beide. Inmiddels meer dan 300+ wedstrijden gespeeld in Moerse Boys 1. Degradatie en kampioenschappen, hij maakte ze allemaal mee. Amper een training gemist, nimmer geblesseerd. Met enige regelmaat pakte de voorstopper wel een gele kaart waardoor hij in de loop van de het seizoen weleens wat wedstrijden mistten door een schorsing. Nooit waren het heftige overtredingen, ook zelden een rode kaart. Naast de eerste en tweede helft was de derde helft ook bij hem geliefd. Met iedereen van jong tot oud, onder het genot van een fles Jupiler, een praatje over de wedstrijd of wat dan ook. Vriendelijk als altijd.

Het kwam hem nu wel goed uit om te stoppen. De Corona-periode liet hem inzien dat vriendin Bo en zoonlief Tuur hem meer dan veel waard zijn en hij daar meer aandacht aan wil besteden naast het werken. Minder trainen? Het zou een privilege zijn waar iedereen vrede mee zou hebben, behalve Leroy. 100% en anders niet. Verwoede pogingen van de technische staf en selectie om hem van gedachte te laten veranderen ten spijt, zijn keuze stond vast. Afgelopen donderdag deelde hij het voor Moerse Boys slechte nieuws aan de bestuurstafel dat hij terugkeert naar oude liefde Wernhout, een Arjen Robbentje. Het feit dat hem geen groots afscheid is gegund nu, komt hem stiekem ook wel goed uit. Geen man van de voorgrond of in de schijnwerpers. Ik ben echter bang Leroy, dat dit zodra het weer kan, wel gaat komen.

Facebook
Twitter
LinkedIn
WhatsApp