Voor Moerse Boys, door Moerse Boys en (vaak) over Moerse Boys. Dat is Vakkie C in een notendop. Deze columnrubriek werd ooit bedacht om de ontstane Coronaleegte te vullen, maar heeft inmiddels een permanent karakter. Iedere zaterdagochtend kunt u in deze rubriek een column/verhaal/artikel lezen. Regelmatig staat onze club centraal, maar ook andere zaken in het leven passeren de revue. Vakkie C is leesvoer voor bij het ontbijt, tijdens het toiletbezoek of wanneer dan ook. Vandaag deel 71: In’ena Horto Magiko.
Wednesday 2nd june 1971 Kick-off 7.45 p.m., Wembley Stadium Final European Clubs’ Cup. Op het affiche prijken de namen van Ajax (Amsterdam) en Panathinaikos (Athens). Het was mijn eerste kennismaking met de Grieken. Gekluisterd aan de zwart-wit televisie volgden we thuis, mijn broers en ik, de wedstrijd. Later toen ik de 1-0 (voetbaltijdschrift 1969-1973) doorbladerde zag ik het volledig groene tenue (broek, shirt en kousen) met het witte klaverblad (symbool voor de heilige 3-eenheid; Vader, Zoon en de Heilige Geest) Ik was onder de indruk. Ajax won de wedstrijd met 2-0, door een vroege goal in de vijfde minuut van Dick van Dijk en een late goal in de zevenentachtigste minuut van Arie Haan. Het was de eerste Europacup van 3 opeenvolgende door Ajax behaalde Europacups, wat Ajax als een van de weinige Europese clubs de Badge of Honour opleverde. De wedstrijd werd bezocht door ruim 80.000 voetbalsupporters waarvan meer dan 20.000 Griekse supporters.
In 2014 vlogen Sonja en ik naar Athene om te genieten van een welverdiende vakantie. We hadden een rondreis gepland door het zuidelijk deel van Griekenland, Peloponnesos genaamd. We reden zo’n 1500 km vanuit Athene langs Korynthe, Mycene, Nafplion, Monemvasia, Mystras, Sparta, Dimitsana, Louisiokloof, Olympia, Golf van Korynthe, Delphi en Osios Loukas terug naar Athene. Het was een prachtige trip en het is 18 september als we terugkeren in Athene. “Hoe zou je het vinden om een wedstrijd in de Europa League te bezoeken” vraag ik Sonja. Nou dat ziet ze wel zitten. Dus gaan we ’s morgens op jacht naar tickets voor de Europaleague wedstrijd van Panathinaikos tegen Dynamo Moskou om vervolgens ‘s middags nog een verblijfplaats aan de kust te zoeken waar we de laatste dagen van onze vakantie kunnen doorbrengen. We rijden naar het oude stadion en tot onze verbazing zijn de loketten ’s morgens al bemand. Ik vraag of er nog tickets voor de wedstrijd te koop zijn en hoor tot onze grote spijt dat de wedstrijd uitverkocht is. Da’s jammer verzucht ik en vraag of het zin heeft om misschien op de zwarte markt tickets te bemachtigen. Niet verstandig antwoord de man en zegt vervolgens dat er natuurlijk nog wel tickets zijn voor Gate 13 maar hij gaat er vanuit dat we ons daar niet aan wagen. “Why not?” Vraag ik lacherig, “will they kill us”. “In the worst scene scenario they will” antwoordt hij serieus. We willen weten wat de tickets kosten want zo erg kan het toch niet zijn? 10 Euro’s, 5 euro voor het ticket en 5 euro is bestemd voor de wederopbouw van het stadion. En trek iets groens aan voegt hij er aan toe “for your own safety”. Tien euro voor een Europa Leaguewedstrijd en tien euro voor een shirtje uit de fanshop, dat valt alleszins mee.
De supporters van Panathinaikos hebben zich verenigd onder de naam Gate 13, opgericht in 1966. Zij bezoeken niet alleen de voetbalwedstrijden, maar ook basketbal, volleybal, waterpolo, tafeltennis en andere sporten van de omnisportclub uit Athene. De supporters laten zich vaak niet onbetuigd als het gaat om supportersgeweld en er waren vele rellen en incidenten in het verleden. Het gaat er vooral heftig aan toe als er tegen aartsrivaal Olympiakos gespeeld wordt. In het verleden is zelfs de Griekse competitie tijdelijk stilgelegd door rellen tussen de aartsrivalen. Panathinaikos speelt zijn thuiswedstrijden in het oude Apostolos Nikolaidis Stadium, ook wel bekend als het Leoforos Stadium. Een oud versleten stadion dat nodig gerenoveerd moet worden. De tribunes zijn niet overdekt en de fanatieke fans zitten aan de korte zijde achter de goals bij Gate 13.
Een 20-tal kilometers buiten Athene vinden we ’s middags een verblijf waar we de resterende dagen van onze vakantie kunnen spenderen. Maar nu eerst terug naar Athene. We parkeren de auto even buiten de stad zodat we met de metro verder kunnen reizen naar het stadion. Bij het stadion aangekomen is het ondanks dat het nog vroeg is al stervensdruk. We lopen via de Leoforos Alexandra richting Panatinaikhou, het steegje waarin de entree van Gate 13 naar het stadion is. Hier wordt ik aangeklampt door een wandelend getatoeëerd kunstwerk die vraagt waar ik vandaan kom. Holland. Holland? Yes. Holland is Ajax, you like Ajax? Mmwa antwoord ik aarzelend. I kill Ajax, I hate Ajax, I destroy Ajax! In that case I don’t like Ajax. I was in jail. Oh yeah, why? I killed someone for money. You give me 5 euro for cigarets. “Ludo kom doorlopen, geen aandacht aan schenken”hoor ik een vijftal meter voor me. Sorry I don’t have money. Intussen klampt the killer gelukkig al weer een ander slachtoffer aan. Wij lopen richting Gate 13 en zien dat de poorten nog gesloten zijn. Overal hangen, liggen en staan al groepjes supporters. Bier drinkend, drugs consumerend en niet echt aanspreekbaar. Vreemde sfeer. Ik voel me enigszins onbehaaglijk en we besluiten het enige kroegje dat de steeg telt te bezoeken en bier te gaan drinken. De sfeer in de kroeg kan het onbehaaglijk gevoel ook niet echt wegnemen. Na enkele pilsjes lopen we terug naar buiten en zien dat de hekken opengaan. Als een van de eersten gaan we naar binnen. Ik mag meteen doorlopen, Sonja wordt van top tot teen gefouilleerd. En dat terwijl er naast ons mensen met volle tassen bier, vuurwerk, vlaggenstokken et cetera gewoon door mogen lopen. We betreden de tribunes achter de goal, het is één groot open vak van hoekvlag tot hoekvlag. Wat wel meteen opvalt, is dat er over het hele vak een net heen gespannen is. We nemen plaats ver naar de zijkant en een beetje hoog op te tribune en maken kennis met 2 Griekse supporters die ons op de hoogte brengen van de ins en outs op deze tribune. Advies voor de avond; meezingen, mee springen en meeklappen. Langzaam maar zeker loopt de tribune vol en dan als de spelers het veld opkomen barst de hel los. De leiders van Gate 13 staan op een verhoog met hun rug naar het veld en sporen de supporters aan tot gezang en handgeklap. Oorverdovend. Vlaggen gaan de lucht in en met alles wat los en vast zit word richting veld en tegenstander gegooid. Dat net is dus niet voor niets boven de tribunes aangebracht, en dan……..koude rillingen……
……… dan klinkt het Horto Magiko;
In’ ena horto magiko
Dhoste mou ligo gia na pio Ton Pao mou na onirefto ken a fonaks’ os to Theo (einde intro)
Panatha mou se agapo, san heroini, sa skliro narkotiko San to hashish, to LSD, gia sena Pao mastouroni ol’ i ghi
Panatha mou, se agapo
Opou ki an pezis panda tha s’ akoloutho
Pao edho, Pao eki
Opou ki an pezis panda the maste mazi
Vertaling:
Het is een magische wiet
Geef me een beetje om te proeven
Om te dromen van mijn Pao en te schreeuwen tot aan God.
Mijn Panatha ik hou van jou, als heroïne, als een harddrug.
Zoals hasj, LSD. Pao, de hele wereld wordt high van jou.
Mijn Panatha, ik hou van jou
Waar je ook speelt, ik zal je altijd volgen.
Pao hier, Pao daar
Waar je ook speelt, we zullen altijd samen zijn.
Voor de geïnteresseerden: Pao staat bij rust met 0-1 achter en verliest uiteindelijk met 1-2. Tijdens de wedstrijd, in de rust en na de wedstrijd tot de spelers in de catacomben zijn verdwenen klinkt het gezang continue door, geen seconde rust, geen toon lager, doelpunt voor of doelpunt tegen, scheids mee of scheids tegen. 2x 45 minuten en in de rust 15 minuten bonu, klinkt een niet aflatende liefde voor PAO uit de kelen van de fans. We verkeren tot het verlaten van het stadion in een ongekende heksenketel. In de straten buiten het stadion is het onrustig, we duiken de metro in en verlaten Athene. Nog 2 dagen luieren op het strand en de vakantie 2014 is voorbij.
Gelukkig hebben we de beelden nog…
