Voor Moerse Boys, door Moerse Boys en (vaak) over Moerse Boys. Dat is Vakkie C in een notendop. Deze columnrubriek werd ooit bedacht om de ontstane Coronaleegte te vullen, maar heeft inmiddels een permanent karakter. Iedere zaterdagochtend kunt u in deze rubriek een column/verhaal/artikel lezen. Regelmatig staat onze club centraal, maar ook andere zaken in het leven passeren de revue. Vakkie C is leesvoer voor bij het ontbijt, tijdens het toiletbezoek of wanneer dan ook. Vandaag deel 59: Cluster rijmt aan Sinterklaas.
Ik zal maar neerslachtig beginnen: het voetbal kan mij niet meer bekoren. Den Bosuil, San Paolo, Elland Road zijn verworden tot armzalige trainingsvelden waarop je de kelen van coach en kapitein hoort, doffe baltoetsen, de tractie van glijdend been op veld, de knal van een bal tegen de boarding. Zonder me op een bron te berusten neem ik stelling dat er vandaag evenwel meer gescoord wordt (“is het alweer 7-2?”) dan in de laatste dertig jaar van voorzichtig voetbal. Dat zal goed zijn voor de tv-rechten die het hele voetbal gaande houden.
Als de situatie werkelijk zo overdonderend is dat ik nog een voetbalwedstrijd op tv kijk – of het toch een kwartiertje volhoud – zie ik tot mijn ontzetting spelers elkaar innig omhelzen. Profvoetballers kussen en knuffelen elkaar stoïcijns. Een gewisselde speler loopt de bank high- of low-fivend af. Alsof er sinds negen maanden geen pandemie is die wordt overgedragen door menselijk contact. Bij deze droge constatering krijg je al snel het weerwoord: “Het is een stukje emotie” en “Het hoort bij het spelletje”. Alsof zij daar het privilege op hebben. Onze emotie moet toch ook gekanaliseerd? En dan: “Ze worden zo vaak getest.” Ho even, er bestaat toch zoiets als incubatietijd tussen oplopen van het virus en symptomen? En een tijd tussen test en uitslag? Beste voetballers, u bent op televisie, neem uw voorbeeldrol ook nu op. Staak dat kwetsende gehug. Steek hoogstens twee armen in de lucht onderweg naar uw eigen speelhelft en speel verder.
Ook Sinterklaas gaat door, maar deze beste man past zich wel aan. Als onze dochter van 6 iets in haar schoen vindt, zeg ik dat de Sint ons huisje gelukkig weer heeft kunnen vinden. “Nee pappa, het waren de Pieten, want de Sint werkt thuis”. O ja. Die man heeft de kans aangegrepen om na 250 jaar, paarden en Pieten verslijtend, zich te verschonen van de gladde daken. Intussen steekt de dochter van nog geen 1 vlotjes broccoli, aardappelen, soepstengels, mandarijnen met schil, het bestek, het servies en haar stoel en al het andere dat ze in handbereik krijgt in haar mond en laat haar adem en hartje repetitief overslaan bij drie maal “kiekeboe”.
Ten opzichte van de adaptieve Sinterbaas gaat het thuiswerken mij maar matig af. Ik beweeg mij tussen bed, keukentafel, bureau en leg mij af en toe in de zetel. In park bos strand voer ik telefoongesprekken zonder scherm. Terug thuis, via het bureau, de keukentafel en de zetel weer naar bed. Ik vertel collega’s dat ik onder aan de streep blij ben dat het thuiswerken wordt gefaciliteerd (ook zij teren op oppervlakkig positieve berichten), maar als ik mijn ogen iets te lang open houd kom ik tot de conclusie op mijn tandvlees te zitten.
En in de tussentijd verandert de wereld abrupt. De narcistische oranjehuidige aanvoerder van het Westen is bedankt voor zijn diensten en kan het afbollen, Europa boekt geen effectiviteit door versnipperde besluitvorming, Afrika weet niet wat het ondergaat en in Azië zijn hele grote verliezers en hele grote winnaars. En intussen raast een pandemie voort en wordt er vriendschappelijk verder gevoetbald Saudi-Arabië versus Jamaica, vindt Japan tegen Mexico plaats, wint Baskenland (!) van Costa Rica.
In het licht van bovenstaande ga ik rijmen, zonder er een andere conclusie aan te lijmen.
Weledelgestrenge Sint,
Niet lang heb ik hoeven denken, wat gij mij moogt inschenken
Als aperitief een demi-sec, bij het stoofvlees een stevige Malbec
En los daarvan, een veeg uit de andere pan:
Geef uw Pieten de taak, om in één keer raak
Knuffelende footballisten, met de roe te betwisten.
Een koninkrijk voor mijn paard, een vaccin voor de mensenhaard
Kick out corona, staat bovenaan de agenda
Opdat stadions fanatisch vollopen, het thuiswerk humaan kan verlopen
En u Sint het werk delegeert, nooit meer op de ruige daken verkeert.
Tenslotte de wereldse machten, op een kantelpunt in nieuwe krachten
Trump verstrikt zich in samenzwering, vertrekt met geheven hoofd in eigen beleving
Toch is zijn gedrag naar het klinkt, verre van de kapitein op een schip dat zinkt
Want Kapitein “yourefired” Donald ontslaat, voor hij zelf het zinkend schip verlaat
Dan de grootmacht Beijing, georkestreerd door Xi Jinping
Ironisch genoeg is daar het virus ontstaan, maar zij lieten het niet begaan
Nu is China aan de winnende hand, in technologie het grote exportland
En ook ik betrap mijn nieuwste thuiswerkfaciliteit, op Chinese nationaliteit.
Beste Sint, bemint, bezint eer ge eraan begint, maar verzint:
Een heel klein beetje meer dictatuur, in plaats van een mondkapplicht te elfder uur.
