Voor Moerse Boys, door Moerse Boys en (vaak) over Moerse Boys. Dat is Vakkie C in een notendop. Deze columnrubriek werd ooit bedacht om de ontstane Coronaleegte te vullen, maar heeft inmiddels een permanent karakter. Iedere zaterdagochtend kunt u in deze rubriek een column/verhaal/artikel lezen. Regelmatig staat onze club centraal, maar ook andere zaken in het leven passeren de revue. Vakkie C is leesvoer voor bij het ontbijt, tijdens het toiletbezoek of wanneer dan ook. Vandaag deel 52: De kracht van een goed team.
Hoe smeed je een goed team? Het is de vraag waar trainers zich van oudsher mee bezighouden. Alle te nemen keuzes moeten het reeds aanwezige plaatje aanvullen en dus wordt bij iedere doorstroming of volgende transfer nauwkeurig bekeken of spelers complementair zijn aan elkaar. Iedereen weet namelijk dat een goed team veel meer waard is dan een elftal bestaande uit elf voortreffelijke spelers die vooral spelen voor zichzelf. Het is de puzzel waarbij alle puzzelstukjes op zijn plaats vallen, de effecten van synergie, oftewel de 1+1=3, waar we naar op zoek zijn. Het zegt iets over samen. Over passie en ontberingen. Waar iedereen het teambelang boven zichzelf plaatst om uiteindelijk het gezamenlijke doel te behalen.
Laat een leek kijken naar elftallen als Liverpool en Bayern en hij zal begrijpen wat er onder een team wordt verstaan. De vechtlust spat er vanaf. Iedereen is betrokken bij de aanval maar ook net zo bereid om het vuile werk op te knappen. Er zijn geen vedetten met speciale voorrechten en alles wat ze doen komt uit de groep zelf. Alles om samen het doel te bereiken. En wat is er nou mooier dan een wedstrijd winnen waar je samen keihard voor geknokt hebt.
Een van de mogelijkheden om aan teambuilding te doen is het beruchte ‘trainingsweekendje’ weg. De bedoeling is dan om rondom een paar trainingen en een wedstrijd vooral samen heel veel bier te drinken en op die manier naar elkaar toe te groeien. De trainingen en de wedstrijd zelf voegen weinig toe want met meer alcohol in het lichaam dan bloed, valt er weinig aan prestaties te verwachten. Op zo’n weekend kunnen echter de mooiste dingen ontstaan en ook al verbeterd het spel er niet direct door, de verhalen gaan in ieder geval nog jaren mee. Het idee erachter is dat als je samen een band hebt, je automatisch meer voor die ander zal doen en dus wordt je er als team beter door.
Ook op het veld zelf zijn er talrijke oefeningen die een teamgevoel kunnen creëren. Misschien wel het meest bekend is het team ‘rondjes’ te laten lopen om een rechthoek van uitgezette pionnen. Zodra een van de spelers tijdens het lopen een pion afsnijdt, laat je heel het team alle rondjes opnieuw lopen. Het team leert al snel dat ze afhankelijk zijn van elkaar, en geloof me, er zijn weinig spelers bij die het geintje van afsnijden vaker dan 1 keer doen. Mocht dat namelijk wel het geval zijn, zal je zien dat de spelers elkaar erop aanspreken en dat het gezamenlijke doel en de bijbehorende regels voor iedereen snel duidelijk zijn. Het voordeel van deze oefening is dat het naleven van de afspraak voor iedereen zichtbaar is en dat degene die door het team zelf wordt aangesproken het zal nalaten om daar tegenin te gaan omdat hij weet dat hij anders buiten het team valt. Kortom, de juiste rondjes worden gelopen en het gezamenlijke doel wordt behaald.
Laat dat nou net hetgeen zijn wat er nu met Corona aan ontbreekt. Het behalen van ons gezamenlijke doel. Het is niet dat het doel niet helder is. Oké, de afspraken zijn niet altijd duidelijk en al zeker niet eenduidig over het land en de wereld verdeeld. Dat maakt het natuurlijk ook lastig als mensen wel over grenzen heen bewegen. Maar al zouden de afspraken wel duidelijk en eenduidig zijn, dan nog vraag ik me af of we het doel van ‘Coronavrij’ snel zouden behalen. Ik zie op dit moment namelijk vooral een ieder voor zich en een weinig samen voor elkaar. Te vaak heb ik gehoord “dat ga ik dus echt niet doen he”.
Mensen moeten natuurlijk ook wel hun pleziertjes en luxe behouden. Lekker in het café bij elkaar in de nek hijgen of toch nog even op vakantie naar een risicogebied om de burn-out tijdig buiten de deur te houden (“Ja, was echt even nodig”). Er zijn zelfs mensen die in een kerk met een groepje van 600 de longen uit hun lijf zingen om iemand te eren die nou juist ‘heb je medemens lief’ als belangrijkste waarde verkondigde. Allemaal momenten waarop mensen vinden dat ze de regels naar eigen inzicht mogen interpreteren omdat het even niet uitkomt om zelf ook het ‘vuile werk’ op zich te nemen. Om ziek van te worden!
En owee als er een of andere slimmerik zo’n persoon of groep op dat nalatige gedrag aanspreekt, dan zijn de rapen al helemaal gaar. Tegenwoordig kun je zomaar mishandeld worden als je je teveel richt op iemand anders gedrag en dus luidt inmiddels voor veel mensen het motto “Wees slim en bemoei je vooral met jezelf”.
Het is hoe de huidige ‘samen’leving is ingericht. De maatschappij draait 24/7 door en iedereen moet zich maar zien te ontwikkelen om in het gewenste plaatje mee te kunnen en als het even kan er zelfs bovenuit proberen te steken. De diëten, cursussen, en zelfhulpboeken zijn niet aan te slepen en bijna allemaal op het individu gericht en op momenten dat we wel wat tijd over hebben duiken we massaal in onze eigen telefoon. Zelfs het aloude gezegde geeft aan dat om de wereld te verbeteren je eerst bij jezelf moet beginnen. Dat is prima voor de langere termijn maar op dit moment hebben we die tijd niet. We zijn een wedstrijd aan het verliezen die levens kost, mensen laat vereenzamen en hele bedrijfstakken financieel mee in de afgrond sleurt. Dus moeten we weg van het ‘zelf’ en rap naar het ‘samen’, en ja dat is inclusief het vuile werk. Alleen dan kunnen we gezamenlijke doelen behalen. Nu met Corona maar ook daarna.
Dat we daarbij een flinke uitdaging hebben is zeker. We kunnen immers niet met z’n allen een trainingsweekendje weg en in ieder risicogebied worden de pionnen weer anders neergezet. Toch zou de discussie wat mij betreft minder moeten gaan over de regels zelf maar vooral over hoe we in onze maatschappij samenleven. Want dat we meer teamgevoel kunnen gebruiken, is voor mij helder. Hopelijk gebeurt dit snel want ik ben het zat om extra rondjes te moeten lopen.
