Nederland gaat sporadisch weer naar buiten, maar houdt wel anderhalve meter afstand. De cafés zijn nog gesloten, maar Sportpark Akkermolen komt stilletjes aan weer tot leven. Terwijl het aantal Coronapatiënten in de ziekenhuizen terugloopt, schrijft een delegatie Moerse Boys-leden vrolijk verder. Iedere woensdagavond, zaterdagochtend en zondagochtend verschijnt onder de noemer De Lentestop een column/verhaal/artikel op de website. Leesvoer voor u. Vandaag deel 26: Moerse Boys had zijn eigen Van Persie.
Nietsontziend
Alles wat hij in die pakweg tien seconden deed, deed hij perfect. De aanname was – zoals men van hem gewoon was – foutloos, de bal direct onder controle. Het man-tegen-mangevecht dat volgde, beslechtte hij in zijn voordeel. Een vluchtige kapbeweging, de bal voor zijn favoriete rechter. En toen die verwoestende uithaal. Nietsontziend, meedogenloos, dodelijk. Bijkans spleet de doellat in tweeën. De bal op de onderkant van de lat, vluchtig de grond kussend en daarna verdwijnend in het dak van het doel. Vv Gestel werd gefusilleerd. Schutter? Kevin Stoutjesdijk.
Het is 20 mei 2013 als Kevin het Klein-Zundertse vlaggenschip naar de nacompetitiefinale schiet. Daarin rekent Moerse Boys even later in een tweeluik af met Halsteren, waarmee een historische promotie naar de eerste klasse wordt gerealiseerd. Zij die enige tijd eerder positief hadden geantwoord op de stelling van BN De Stem, hadden enkele weken eerder al gelijk gekregen. ‘Met Stoutjesdijk erbij moet Moerse Boys de nacompetitie halen’, poneerde de krant als stelling. De nacompetitie werd gehaald. En gewonnen. Mede door het even wonderschone als kiezelharde, doeltreffende schot van Kevin Stoutjesdijk.
Magisch
Deze column gaat over een van de beste spitsen, zo niet de beste spits, die ondergetekende ooit in Moerse Boys 1 heeft zien spelen. Niets ten nadele van de huidige spits van Moerse Boys 1. Integendeel zelfs, ik ben er zeker van dat trainer Jurgen Arnouts met Pim Goossens een van de beste spitsen in de Hoofdklasse tot zijn beschikking heeft. Maar Kevin Stoutjesdijk had iets speciaals, iets magisch haast.
Wie niet beter weet, moet hebben gedacht dat Robin van Persie zijn opwachting maakte in het oranje tricot van Moerse Boys. De uiterlijke overeenkomsten waren voorzichtig gesteld opvallend. Ook het spitsenbloed gierde door de aderen van beiden. Moerse Boys had zijn eigen Robin van Persie. Even makkelijk scorend, even bepalend en haast even sierlijk opererend op de groene zoden. Maar dan op een ander niveau.
Achilleshiel
Een duik in de archieven leert dat de inmiddels 36-jarige Kevin 146 wedstrijden speelde in de oranje-witte hoofdmacht. Daarin was hij goed voor 85 doelpunten, een gemiddelde van 0,6 doelpunt per wedstrijd. Een bijzonder fraai gemiddelde, zeker gezien het feit dat Kevin vanwege fysiek malheur lang niet altijd de volledige wedstrijd speelde. Want evenals doelpunten kenmerkte ook blessureleed zijn carrière. Zijn neus voor doelpunten bracht hem naar Baronie en (toenmalig profclub) RBC, maar zijn verafschuwde knie stond een doorbraak in het profvoetbal in de weg. Wat voor Marco van Basten de enkel was, was voor Kevin Stoutjesdijk de knie. Zijn achilleshiel.
Wat mij als vaste supporter het meest beklijfd van de voetballer Kevin Stoutjesdijk, is zijn formidabele balcontrole. Hoe hij de bal ook kreeg aangespeeld, altijd was er controle. Al was het speeltuig met 100 kilometer per uur op weg naar zijn edele delen, toch slaagde Kevin erin om de bal direct te controleren. De meest gevoelloze zeikballen, legde hij achteloos dood. Ogenschijnlijk zonder moeite. Elke verdwaalde trap naar voren werd daarmee plots kansrijk. Naast goaltjesdief was Kevin de kapstok waar het team zijn spel aan kon ophangen. Zijn balcontrole is ongeëvenaard.
De beste ooit
Of Kevin Stoutjesdijk daadwerkelijk de beste speler ooit was van Moerse Boys, kan ik met mijn 26 jaar niet beoordelen. Wellicht dat hij daarvoor teveel heeft gesukkeld met zijn knie. Als ik wijlen Jan Jacobs mag geloven, was Jan Mathijssen met afstand de allerbeste ooit. Jan kan het weten, want hij was er bij vanaf het begin. En Ad van den Brand zal zijn transfer naar PSV ook niet hebben verdiend met klaverjassen. Cees Zagers, Jan van Kalmthout, Ruud Schalk, Ronald Rombouts, Daan van den Broek; stuk voor stuk spelers die in aanmerking komen voor een dergelijke titel. Maar Kevin Stoutjesdijk hoort zeer zeker ook in dat rijtje.
De beschreven kanonskogel tegen vv Gestel was het laatste doelpunt van Kevin in het oranje-wit. Hij wees onze club de weg naar de eerste klasse, maar was nooit in de gelegenheid om ‘zijn’ club ook op dat niveau bij de hand te nemen. Weer die verfoeide knie. De koek was op. Op zijn 29ste zette hij er een punt achter. Nooit meer doelpunten, nooit meer lijf-aan-lijfgevechten met verdedigers.
Kleine Stoutjesdijk
Of die treffer op 20 mei 2013 de allerlaatste was van Stoutjesdijk op Akkermolen? Het zal me benieuwen. Want ook buiten het veld was Kevin recentelijk trefzeker. En als de kleine Stoutjesdijk straks het spitsenbloed van papa heeft, dan kan het Moerse Boys-publiek zich alvast verheugen op nog veel moois van de Stoutjesdijk-familie. Ongetwijfeld met papa langs de lijn.
Aan de voetballer Kevin Stoutjesdijk resteren tot slot vooral warme herinneringen. Aan ongelooflijke balaannames, aan schitterende doelpunten. Aan sierlijke bewegingen ook. Want de Robin van Persie van Moerse Boys was soms onnavolgbaar. Zelfs voor zijn eigen knie.
