Nederland gaat sporadisch weer naar buiten, maar houdt wel anderhalve meter afstand. De cafés zijn nog gesloten, maar Sportpark Akkermolen komt stilletjes aan weer tot leven. Terwijl het aantal Coronapatiënten in de ziekenhuizen terugloopt, schrijft een delegatie Moerse Boys-leden vrolijk verder. Iedere woensdagavond, zaterdagochtend en zondagochtend verschijnt onder de noemer De Lentestop een column/verhaal/artikel op de website. Leesvoer voor u. Vandaag deel 23: Spannende tijden!
Het is de mode van de laatste jaren onder amateurverenigingen. Waar clubs als Internos en MOC’17 reeds de overstap naar het zaterdagvoetbal hebben gemaakt, zie je dat de wachtrij van volgende clubs steeds groter wordt. Men wil weg van het voetballen op zondagmiddag. Moerse Boys kon hier natuurlijk niet op achterblijven en dus is nu, na jaren van discussie, eindelijk het verzoek bij de KNVB ingeleverd: wij willen een zondagochtend-dames-vereniging worden!
In bepaalde perioden had het er nog alle schijn van dat deze discussie voor een definitief schisma binnen onze club zou zorgen, maar inmiddels lijkt een groot deel van onze supporters de noodzaak van deze verandering in te zien. Dat het gras in de ochtend groener is en de dames er ontegenzeggelijk appetijtelijker uitzien dan onze mannen was al een gegeven, maar nu het laatste seizoen de dames ook de overwinningen aaneen hebben geregen, lijkt voor iedereen duidelijk waar het accent binnen onze vereniging moet komen te liggen.
Wat me echter in deze kwestie wel ontzettend heeft gestoord, is dat sommige leden het wel heel erg persoonlijk hebben gemaakt. Alsof ik er iets aan kan doen dat de dames alle aandacht naar zich toe trekken. Al lang is bekend dat niet een trainer, maar het de spelers zijn waar mensen voor naar het stadion komen en dus vind ik het ronduit stuitend dat ik, alleen al de laatste maanden, meerdere dreigmails heb ontvangen. Jurgen stop daarmee!
Maar aan de slechts weinigen die het dan toch bij mij zoeken, heb ik de vraag: WAT MOET IK DAN DOEN? Moet ik ze dan minder laten presteren? O ja zeker, ook ik heb daar aan gedacht. Maar de vraag is, hoe doe je dat dan?
Moet ik ze vragen om niet meer te komen trainen. Een flinke vent namelijk die dat tegen types als Sigi, Dorris, Robin en Chloe durft te zeggen, wanneer ze met tranen in de ogen hun engelengezichtjes boekdelen laten spreken. Deze dames komen altijd trainen en dan zou je dat wat ze het liefste doen van ze afpakken. Daar is toch geen mannenhart tegen opgewassen!
Of ga je tegen Judith, Fleur en Vera zeggen dat ze op het veld geen duels meer mogen winnen, hetgeen waar ze voor geboren zijn om te doen. We hebben echt al wel ons werk gedaan door te proberen het vooral vriendschappelijk te maken. Zo hebben we Lieke er meermaals op gewezen dat ze gewoon lekker moet kletsen met haar tegenstandster en je ziet dat ze dat goed op heeft gepakt en dat nu ook standaard doet. Echter wanneer de bal in de buurt is, zie je dat ze weer in haar oude patroon vervalt en toch weer het duel wordt uitgevochten. Ik sta dan letterlijk met de handen in mijn haar.
Maar Patrick, kun je er dan tenminste voor zorgen dat het voetbal saai en degelijk wordt uitgevoerd. Nou op zich een leuk idee, maar dan moet je niet bij iedere showduik van Ellen als publiek een staande ovatie geven. Dat is olie op het vuur gooien!
Ik hoor de slimmerds onder jullie al denken, maar als je gewoon niet scoort, dan kun je maximaal gelijk spelen en druipen de supporters na verloop van tijd zelf af. Wederom bedankt voor het meedenken, maar ik denk dat de meeste mensen niet beseffen wat het met Lotte, Pascalle en Ellis doet, als ze geen doelpunten meer mogen maken. Ik wil vragen om hierin ook medeleven aan hun thuisfront te tonen. We willen het toch niet op ons geweten hebben dat hier hele gezinnen aan kapot gaan.
Het enige wat mijn inziens overblijft is gewoon helemaal niet meer voetballen en ook daar hebben we onze acties op uitgezet. Zo hebben we Iefke een half jaar op ‘stage’ naar Noorwegen gezonden en Fleur en Robin, toch 2 van onze 17 sterspeelsters, zelfs zover gekregen dat ze gedurende een groot deel van het jaar net hebben gedaan of ze geblesseerd waren.
Dezelfde vraag wilden we ook voorleggen aan andere dames maar na uitgebreid overleg met de technische commissie hebben we ervoor gekozen om Kristel, Lauri en Amelie zoveel mogelijk aan het voetballen te houden. Deze voormalige hangjongeren hebben structuur in hun leven nodig en we weten allemaal wat er gebeurt als ze teveel tijd over houden om te feesten. Daar zijn we als gemeente Zundert niet bij gebaat en daar wij als vereniging ook een publieke functie hebben, lijkt ons dit de meeste verstandige optie.
De enige die afgelopen jaar wel degelijk geblesseerd was, is Nola. Zij heeft vanaf het begin van het seizoen al met knieklachten rondgelopen. Wie verzint het ook om mensen met 137 kg in hun nek als een terracottaleger door de Molenstraat te laten sjouwen. Het zijn toch geen slaven!
Als club willen we Nola komend jaar dus echt in bescherming nemen en hebben we er inmiddels voor kunnen zorgen dat het komende Corso niet doorgaat. Dat heeft heel wat voeten in de aarde gehad, waar we ons verder niet over willen uitlaten want we hebben met de lokale autoriteiten afgesproken dat ‘What happens in Wuhan, stays in Wuhan’! Nou is dat niet helemaal gelukt maar dat zien we als de noodzakelijke neveneffecten.
Al met al heb ik hopelijk duidelijk kunnen maken dat we echt wel ons best hebben gedaan om het damesvoetbal binnen Moerse Boys klein te houden, maar zitten we helaas op een trein die niet meer te stoppen is. Ik kan nu alleen maar hopen dat er vanuit de KNVB snel een uitspraak komt, want momenteel zijn er alleen maar verliezers. Hopelijk kunnen we daarna de persoonlijke vetes opzij zetten en weer als 1 vereniging door het leven gaan. Ik hou van jullie!
Forza Moerse Ladies
