De Lentestop, deel XIV: Wv ‘de Natte 3-hoek’

U bevindt zich hier:
/ De Lentestop, deel XIV: Wv ‘de Natte 3-hoek’

Nederland blijft thuis. De straten zijn leeg. De cafés gesloten. Sportpark Akkermolen verlaten. Terwijl in de ziekenhuizen een strijd op leven of dood wordt gestreden, gaat een delegatie Moerse Boys-leden de strijd aan tegen de verveling. De digitale pen als wapen. Iedere woensdagavond, zaterdagochtend en zondagochtend verschijnt onder de noemer De Lentestop een column/verhaal/artikel op de website. Leesvoer voor u. Vandaag deel 14: Wv ‘de Natte 3-hoek’

Nou we ‘wegens omstandigheden’ gen teamsport mjeer kunne beoefene en überhaupt al nie meej mjeer as 3 perswoone ien ut openbaor meuge verschijne, hebbe we un overschot aon tijd gekrege. Daorom wul ik jullie graog attenderen op un aandere favoriete bezigheid van mijn die uitstekend individueel op te brengen ies.

Godnondedju, ut ies al wir liechtjaore geleeje dat mijn voetbalcarriere un zachte dwood stierf, al veurda ze goed en wel tot leve was gekomme. Ge kent da wel; bakke meej talent en bovendien lienkspwoot, mar nul mentaliteit. Zogauw de puberjaore ok mar enigszins ien ziecht kwaame, hield ik mjeer van bier, vrouwe en halfzwaore Drum. Traine op dinsdag- en donderdagaovond? Doe ff normaol zeg! Mijn seniorenjaore sleet ik dan ok ien ut vierde en nog laoter ien ut vèfde. Prachtige, memorabele jaore overigens. En mijn grwootste triomfen vierde ik tijdens het taofeltennis toernooi meej Kerstmis…….

Ties inmiddels al wir zeuve jaor geleeje daddik besloot te stoppen meej rwooke. As ik ’s aovonds ien bed gieng ligge, laog ik biene 10 seconde te piepe en ok mijn kiendere begonne me er op aon te spreke. Om nog mar te zwijge over ut opstarten ’s morgens. Mar al gauw maarkte ik dat er iets vervangends moes komme, daddik mezelf een doel moes stellen, aanders wier ik gek van mezelf. Un soort afleiding dus om nie in ouwe, slechte gewoontes terug te vallen. Nou hoi ik ien un enthousiaste, overmoedige bui wel ’s geroepen, daddik de 4daogse van Nijmegen nun kjeer zou lwoope, en dan ok nog ’s de 4×50 kilometer.

En zo, beste Oranje-witte vrienden, ies de liefde veur ut wandelen ontstaon. Ge mot er wel van houwe, aanders ies ut un hjeele duffe sport. En ut liefste lwoop ik aljeen! Niemand hoeft last van mijn te hebbe en nog belangrijker, Ik wul gen last van jullie hebbe, gèn gezeik aon munne kop bovendien. Heeeeeeeerlijk! Un paor jaor laoter wier ik aongeklaampt deur mijn buurvrouw. Die het zo’n bucketlijstje waor van alles afgestreept mot wurre en zij wou gère nun kjeer un Kennedymars lwoope, 80 km. Oef ik meej wou lwoope. Want aljeen lwoope von ze zooooo saai. Nou maokte ik veur mijn buurvrouw graog un uitzonderieng. En zo liepe we saome talwooze kilometers, ja zoveul da we nao verlwoop van tijd beslote un wandelverjeeniging op te riechte. En da was de geboorte van wandelverjeenigieng ‘de Natte 3-hoek’. Daor hojje we naomelijk allebei nogal last van. Hedde gullie da ok weleens? Nun natte 3-hoek verwijst naor da djeel van oew lichaom waor zich, bij bovenmaotige ienspannieng, ut mjeeste vocht ophwoopt… Da kunne oew oksels zen, oef oew knieholtes, oef net onder oew borsten, oef oewe bilnaod, oef oew stwootraandje.

Daorom hecht ik, Pietje Precies as ik ben, veul belang aon un goeie veurbereiding. En da begient thuis recht van bed al. Geziecht onder de kraon, taandjes poetsen, jaaah, en dan ies daor de Talkpoejer. Ik talk mun oksels, mijn borsten, dan mijn voeten, dan doei ik mun sokke wir aon en dan goi ik ien mun blwote kont op munne rug liggen, op de badkaomervloer, bjeene ien de lucht, un ietsje uit elkaor en dan talken. Ik heb ut ok ’s ien laoge geprobeerd. Jeest talke, dan un laog Vaseline, wir talke en tot slot un laog uierzalluf. Veur de kleur zoude daor nog wa eigegemaokte frambwoozezjam van oos ma op kunne smère. Nao anderhalve kilometer ston mun broek vol schuim. Niemer doen dus….

Afin, un paor jaor geleeje laog ik ok zo ien de badkaomer, gaot de deur open…..mijn dochter…..jaorke oef 14/15………….. Die kekt zo de Gotthard-tunnel ien….. En dan hoj ze nog geluk eej, daddik mun sokke aon hoj, aanderss hoj ik daor poedelnaokt gelege….

‘Wat doe jij nou?’, vraog ze. ‘Uhhhhh, mun hol poejere’, antwoordde ik meej mun serieuste geziecht.
‘’Doe normaaaaaaaaaaal’, hwoorde ik haor nog zegge terwijl ze de deur wir diecht slaog.
En as ik nou ien ut weekend te voet op pad ben, dan krijg ik steevast un appke van haor. ‘En pa? Hedde oew hol gepoejert?’

Facebook
Twitter
LinkedIn
WhatsApp