Nederland gaat sporadisch weer naar buiten, maar houdt wel anderhalve meter afstand. De cafés zijn nog gesloten, maar Sportpark Akkermolen komt stilletjes aan weer tot leven. Terwijl het aantal Coronapatiënten in de ziekenhuizen terugloopt, schrijft een delegatie Moerse Boys-leden vrolijk verder. Iedere woensdagavond, zaterdagochtend en zondagochtend verschijnt onder de noemer De Lentestop een column/verhaal/artikel op de website. Leesvoer voor u. Vandaag deel 18: Zondag 10 mei.
Zondag 10 mei, de wekker gaat. Ik pak mijn telefoon en zie een bericht tevoorschijn komen in de groepsapp. Het is trainer Richard met zijn succeswens voor de wedstrijd van vandaag. Altijd leuk om te zien. Daarboven zie ik een foto van gisteravond. Het was de eerste editie van Fout XXL in Zundert en een groot gedeelte van Moerse Boys dames 1 was aanwezig. Een groepsfoto kan dan niet uitblijven. Iets wat al enkele jaren gebeurd bij een Zunderts evenement waar dames 1 goed vertegenwoordigd is. Elkaar nog even oppeppen voor de dag die komt, maar dat was voor vandaag eigenlijk niet meer nodig.
Ja, we zijn er klaar voor. Vandaag is de dag dat het moet gebeuren. Toen het programma van de competitie bekend werd, heb ik deze dag al stiekem omcirkeld in mijn agenda. Toen had ik een klein vermoeden dat het zomaar eens tussen ons en Baardwijk zou kunnen gaan in de strijd om die felbegeerde eerste plaats. De Waalwijkse formatie geldt dan misschien meer als favoriet, maar niet voor niets staan we vlak onder ze. Vandaag is de dag dat wij op bezoek gaan bij Baardwijk. Met hierna nog twee wedstrijden te gaan een ware kraker, eentje waar de strijd wel eens beslist kan worden.
Eerder dit seizoen, nota bene al in de tweede competitiewedstrijd, speelde we 2-2 tegen ze. Zij waren voetballend iets beter, maar dat geeft geen garantie voor deze editie. Wij zijn gedurende dit seizoen echt gegroeid. Het doel was om te leren. Leren samen te voetballen. Klinkt eenvoudig, maar in het begin was dit niet altijd even makkelijk. Vooral de angst om fouten te maken was een groot obstakel. We wilden alles meteen goed doen, maar dat kan natuurlijk niet. Als ik er nu zo op terug kijk, hebben we daar echt stappen in gemaakt en laten we zowaar af en toe leuk voetbal zien. Iets waar we trots op mogen zijn.
Naast dat we voetballend gegroeid zijn, is er ook een gevoel in de groep gekomen dat we iets kunnen halen dit seizoen. Mocht het vandaag dan misschien niet lukken, dan is het nog niet klaar. Er bestaat altijd nog zoiets als nacompetitie. Daar kunnen ook mooie dingen in gebeuren. Vorig jaar juni bewees Moerse Boys 1 dat nog maar eens.
Maar goed, eerst vandaag laten zien wat we kunnen. Ik heb er vertrouwen in dat we iets moois neer gaan zetten. Vandaag wordt een mooie dag.
Ondertussen ben ik klaar voor vertrek. Als laatste nog even mijn voetbaltas controleren. Zou toch jammer zijn als ik net voor deze wedstrijd mijn voetbalschoenen of sport BH vergeet. Eenmaal alles gecontroleerd roep ik nog een laatste ‘Houdoe!’ naar boven. ‘Succes en tot zo!’ komt er in koor terug vanuit de slaapkamer van mijn ouders. Fijn, die support. Ik pak mijn fiets en vertrek naar die plek waar ik zo graag kom.
Zondag 10 mei, ik word langzaam wakker. Ik pak mijn telefoon en open de app van Voetbal.nl. Afgelast is het eerst wat ik zie. Helaas is dit al enkele weken zo als ik op zondagochtend deze app open. En zo mis ik ook al enkele weken die fietstocht via het Mosterdpad naar de Akkermolen en dat broodje mexicano met curry na de wedstrijd. Zelfs de onderbroek die ik altijd tijdens een wedstrijd draag, is al lang niet meer uit mijn klerenkast gekomen. Alles wat normaal zo vanzelfsprekend lijkt, ben ik alleen maar meer gaan waarderen.
Ondertussen ben ik klaar voor vertrek. Als laatste doe ik mijn hardloopschoenen aan. Schoenen die ik de laatste tijd vaker aan heb dan me eigenlijk lief is, vooral in deze tijd van het jaar. Ik doe de poort achter me dicht en vertrek.
Op weg naar een nieuwe dag als Zondag 10 mei.
