Moerse Boys rouwt. In het bijzonder Moerse Boys 9. Nee, niet vanwege een verloren wedstrijd. Dat zijn ze bij Ut Zaoterdag wel gewend, een potje voetbal verliezen. Dat is meestal na een biertje wel weer vergeten en vergeven. Ut Zaoterdag rouwt nu om iets dat er echt toe doet. Om een mensenleven dat plots en veel te vroeg eindigde. Totaal onverwachts, op 53-jarige leeftijd. Ut Zaoterdag rouwt om het overlijden van John Zagers.
Onwerkelijk, ongelooflijk, oneerlijk
Het was niet te bevatten. En dat is het nog steeds niet. Maandagavond bereikte de spelers van Ut Zaoterdag het verschrikkelijke nieuws dat John Zagers is overleden. Een hartinfarct werd hem fataal, bleek later. Onwerkelijk, ongelooflijk, oneerlijk. Kippenvel over het hele lichaam. Hij was pas 53 jaar, stond nog midden in het leven. Fanatiek bij corsobuurtschap ’t Kapelleke, fanatiek bij Moerse Boys. En nu plots niet meer onder ons. Vrouwlief Esther, dochters Emma en Laura, familieleden, vrienden: ze blijven achter vol verdriet.
Ut Zaoterdag en John waren onlosmakelijk aan elkaar verbonden. Jarenlang floreerde hij binnen de lijnen van het overige seniorenteam. Met spelers als D’n Borst, Zolav, Richard & Serge Rens, Anton & Ruud van der Heijden, Rinze Verheijen, Arno Weijgers, d’n Pjitters en de mannen van Van Overveld aan zijn zijde. John als spil van het team. Althans, als we zijn verhalen mochten geloven. Het waren de beginjaren van Ut Zaoterdag, waarover John nog altijd met enthousiasme vertelde. De basis van het zaterdagvoetbal op Akkermolen werd gelegd. John was erbij.
Prototype
Ut Zaoterdag was nooit een team met gepolijste voetballers. Dat is het nog steeds niet overigens. Het is het team van beperkte voetballers. Zij voetballen graag, maar liever nog zitten ze samen in de kleedkamer of in de kantine. Ze houden van een biertje. Van de derde helft. Van slap ouwehoeren. Wat ze nog meer gemeen hebben? Ze kunnen moeilijk naar huis. Eigenlijk houden ze gewoon van gezelligheid, de gemene deler bij Ut Zaoterdag. John was wat dat betreft een prototype.
Een knieblessure noopte John tot stoppen met voetballen, maar hij verdween niet van Akkermolen. Allesbehalve. John vervulde sinds enige jaren de rol van technisch directeur (TD) bij Ut Zaoterdag. Een fictieve functie, die door John desondanks met veel enthousiasme werd vervuld. Regelmatig stond hij nog langs de lijn bij Moerse Boys 9. In de kantine analyseerde hij nadien uitgebreid. Conclusie? Het voetbal was niet om aan te gluren. Spelers counterden dan, want John was toch verantwoordelijk voor het transferbeleid? Vermakelijke discussies. Met veel gelach, veel onzin en veel bier. Dat is Ut Zaoterdag.
Hoek van de bar
Vorige maand nog was John als scheidsrechter actief tijdens de Oliebollen Cup. Met zekerheid durf ik het niet te zeggen, maar ongetwijfeld ging hij als een van de laatste naar huis. Op zondag was hij bij thuiswedstrijden vaste supporter van Moerse Boys 1. Zijn plek langs het veld? Op de hoek van het veld, bij de entree. Zo dicht mogelijk bij de kantine. Zijn positie in de kantine? Aan de hoek van de bar. Steevast.
Plots is het leven van John voorbij. Abrupt ten einde. 53 jaar. Het voelt zo oneerlijk. De eerste twee helften van John waren wellicht gespeeld, maar de derde helft was pas net begonnen. Die had nog tientallen jaren moeten duren. Alsof John gedwongen werd om het licht uit te doen, in een kantine die nog overvol was.
Nooit meer eindeloze discussies over irrelevante onderwerpen. Nooit meer onbegrijpelijke transfers voor Ut Zaoterdag. Nooit meer samen in de kantine. Nee, dit verlies spoel je niet even weg met een biertje. Voetbalvereniging Moerse Boys, in het bijzonder Moerse Boys 9, wenst Esther, Emma, Laura en alle andere nabestaanden ontzettend veel sterkte in deze moeilijk tijd.
Rust zacht, TD
