Afgelopen zaterdag was geduld aangehaald als toverwoord bij de MO17. Het geduld van de groep fanatieke meiden werd telkens op de proef gesteld doordat een nieuwe wedstrijd weken op zich liet wachten. Nu was het echter anders. Na de overtuigende wedstrijd van afgelopen zaterdag, mocht het dinsdag alweer de wei in. De oranje formatie reisde af naar Etten, waar het tegenstander DSE trof. In het verleden heeft de MO17 meerdere malen tegen DSE gevoetbald, waarbij de punten vaak in Etten-Leur achter bleven. Echter is het noodzaak om de punten mee terug naar Zundert te nemen om de goede seizoenstart een passend vervolg te geven. Waren de meermalige succeswensen met de boodschap Pak ze! voldoende voor een goed vervolg?
Gelijk vanaf het fluitsignaal is de wil om die punten te pakken voelbaar. Iedereen staat scherp en laat duidelijk merken aan de tegenstander dat het voor hen geen makkelijke pot gaat worden. Gelijk wordt duidelijk dat de verdediging als een blok staat. Maud heeft de afgelopen weken laten zien een prima laatste vrouw te zijn. De achterhoede wordt goed gecoacht, waar nodig worden doorkomende ballen geruimd en ze is veel bereikbaar om lekker mee te ballen. Liz en Emely hadden de taak om de twee behendige en snelle buitenspeelsters uit te schakelen, wat ze beide uitstekend deden. Tot slot fungeerde Suze als stofzuiger en wist ze vaak de bal weer de goede kant op te krijgen. De verdediging stond goed, waardoor keepster Quinty het rustig heeft gehad en het middenveld en de aanval volop kon focussen scoren.
Scoren werd er echter alleen nog niet gedaan. Evenals in de vorige wedstrijd, moesten de meiden geduld opbrengen. Het regende kansen de eerste helft, maar het voelde alsof de bal niet in het net van de goalie wilde belanden. Of dit lag aan slechte afwerking, pech, of het door Bloem niet opeten van haar geluksbanaan, is tot op heden nog steeds onduidelijk. Wel werden de trouwe supporters beloond met overtuigende acties en combinaties. De Minke’s wisten elkaar goed te vinden. Meerdere malen wist Minke de Bruijn goed breed te lopen, zodat Minke Snepvangers een gepaste steekbal kon geven. Met een razende snelheid passeert Minke de Bruijn haar tegenstanders en geeft ze snoeiharde ballen op de keepster. Helaas mocht er geen doorschieten. Hamdi en Bloem laten ook zien hoe ze een uitstekende aanval op moeten zetten. Vaak worden er combinaties gemaakt met Joy en Kim, maar het lijkt ook niet te lonen.
Een kansrijke eerste helft waar veel overtuiging in zit, zou dat niet beloond mogen worden? De meiden moesten geduld hebben tot de 33e minuut, waar eindelijk het verlossende goal valt. Anne, onze versterking vanuit de MO15, maakt een schitterende actie en geeft de bal voor op Minke de Bruijn, die vervolgens de bal behendig binnenschiet. De stand bleef op 0-1 staan en zo gingen we de rust in. De opluchting was voelbaar bij heel het team dat we met een verdiende voorsprong de rust in gingen, maar misschien was de opluchting het grootst bij Bloem die nu eindelijk haar geluksbanaan kon opeten. Zou dat tot meer doelpunten gaan leiden de tweede helft?
Na de nieuwe yel (Pak ze!) werd het veld weer betreden en was de boodschap duidelijk: scoren. En daar laat Quinty geen gras over groeien. Zo schoon ze de eerste helft ons eigen doel heeft gehouden, zo vuil ze het doel van de tegenstander maakt binnen de tien minuten na rust. Na een klasse actie van Julie belandt de bal bij Joy, waardoor de druk voorin blijft. Laatstgenoemde maakt ook nog een uitstekende actie en geeft de bal mee aan Quinty die behendig binnenschiet. Daar blijft het niet bij. Nog geen drie minuten later schiet Anne de aanval in die vervolgens de bal teruglegt op Julie. Julie, die ons versterkt vanuit de MO15, weet Quinty te vinden om de stand naar 0-3 te verhogen. Het geduld wat we de eerste helft moesten opbrengen, wordt beloond. Iedereen voert zijn taak geweldig uit. Mooie acties vanuit het middenveld en de aanval leiden tot doelpunten, de verdediging heeft de aanvallers van de tegenpartij in de broekzak en wanneer nodig houdt Kim het goal schoon om een tegendoelpunt te voorkomen door meerdere keren prima uit te komen.
Terwijl de technische staf, ondersteund door Debby en Esmée die helaas met een blessure kammen, druk bezig is met het verslag schrijven, tijd bijhouden en de wissels regelen, valt plots de 0-4. Het team vat de goal samen als een heel mooi doelpunt, een echte kanonskogel van Minke de Bruijn. Wetende dat we als technische staf geen seconde weg kunnen kijken, heeft iedereen genoten van de 0-5 die drie minuten later viel. De voorzet van Anne belandt bij Joy in de voeten die ondertussen Quinty en Minke de Bruijn kopieert; scoren. Een verdiend doelpunt voor de hardwerkende spits. Om een slotakkoord te geven, mocht ook Anne zich aan het rijtje toevoegen. Een snoeiharde, maar uitgemeten, voorzet van Minke de Bruin wordt voorgegeven en Anne schiet de bal koelbloedig binnen.
Met Parada De Tettas in de kleedkamer werd gevierd dat de punten in Etten-Leur gepakt zijn. Met deze drie punten staan de statistieken er nog beter voor: drie wedstrijden, negen punten, zestien doelpunten voor, nul tegen. Kunnen we bij de volgende wedstrijd ook weer punten pakken? Komende zaterdag treft Moerse Boys MO17 het team van Beek Vooruit. 12:00 spelen we in Prinsenbeek, tot dan!
Geschreven door Iefke
