Een prachtige zonnige dag. Gespannen gezichten wachtend op het fluitje. Het blauw wit van DSE op het eigen veld en het oranje wit van onze helden op de andere helft.
Eerst terug naar eerder die week. Na spoedoverleg met het technisch hart heeft Mike heeft zijn trainingen helemaal anders opgezet. De spelersgroep had gesproken. Ze wilden het publiek vermaken, aanvallen, scoren. Twee trainingen slechts om een heel andere speelwijze in te slijpen. Hoe zou dat zaterdag uitpakken?
De bal kwam na het startsein in beweging. Moerse Boys moest duidelijk even wennen aan de nieuwe spelopvatting, want de bal kwam vooral in beweging richting de goal van onze keeper Nick. Hoewel hij redding na redding verrichte, moest hij ook wat tegengoals toestaan. Druk coachend stonden drie leiders en een trainer-coach te sturen, aan te moedigen en op te peppen. In de korte break na het eerste kwart was er een duidelijke achterstand van drie tegen nul. Natuurlijk had de nieuwe spelwijze tijd nodig, maar kon er nog een schepje bovenop?
En dat schepje ging er op! In het tweede kwart ging Moerse Boys zich meer roeren, de duels werden meer gepakt. Een voetballegende zei ooit al: “De aanval is de beste verdediging”.
En hij heeft gelijk. Nu we meer in de aanval waren hadden we het verdedigend ook minder druk. Zo kwam het ook dat Luay uit kon breken over links en daar Xam de aanval in kon sturen. Xam zette de bal voor richting Lynn die met haar teen de bal beroerde zodat de bal bij de tweede paal terecht kwam.
Waar de voorgaande wedstrijden hiermee de aanval over zou zijn, was het deze keer niet zo. Tiessssss was goed mee aangesloten en was richting de tweede paal geslopen, zag de bal richting zijn kant komen. Hij aarzelde geen moment en schoot de bal met links tegendraads richting de verre hoek. De verdedigers en de keeper konden alleen maar kijken hoe de bal richting het net ging. Een prachtige goal. Met links dus, terwijl rechts zijn sterke been is. Dat belooft nog veel.
Het moment na de goal was nog mooier. Want tegenwoordig zien we doelpunten gevierd worden op allerlei manieren: Met vingers in de oren, dansjes makend, net doen of ze met iemand bellen, raar met de armen wiegen, omvallen, salto’s en nog meer van wat je ook in de computergames terugziet. Wat we nu zagen was pas echt juichen. Juichen zoals het hoort. Twee armen in de lucht, en hard terug rennen naar je eigen helft met een grijns van oor tot oor. Prachtig! Juichen zoals het ooit bedoelt was. Moerse Boys liet het zien!
In de rust stonden we wel achter met 5 tegen 1, maar we hadden het doelpunt dus al te pakken. En de tweede helft: Het begon te draaien bij Moerse Boys. We kwamen met regelmaat in de aanval, kregen een aantal corners en ook heel wat kansen. Dan moet het geluk ook mee zitten, maar we zagen de spelers rennen, hard werken en duels aangaan. Raf, Roan, Tiesjjjjj en Bjorn hebben achterin heel wat duels gewonnen en de keren dat ze de aanvallers niet tegen konden houden stond daar sluitpost Nick, die katachtige reflexen liet zien.
Via Flip, Luay, Lynn, Tiessssss en Xam konden we vaak ten strijde trekken naar het doel van DSE. Een vrije trap van Tiesjjjjj ging maar rakelings naast. Vaak waren we dichtbij nog een doelpunt, maar was de laatste pass of het schot net niet voldoende. Zo werd de mooiste aanval van de dag dan ook geen doelpunt, maar zag Luay zijn schot net naast gaan.
Moerse Boys heeft wel laten zien dat het steeds beter wordt. De wedstrijd ging met 7 tegen 1 verloren, ons beste resultaat tot nu toe.
Met een goed gevoel gaan we dan volgende week de laatste wedstrijd van de eerste fase in. Niene, ons geheime wapen, is er dan ook weer bij, dus met een complete groep mogen we tegen Wernhout. Tot dan!
