De allerlaatste. Oké, misschien nog een toetje in de vorm van nacompetitievoetbal, maar dan is het echt klaar. Dan kunnen zijn voetbalschoenen in de kast en de koersfiets van de muur. 336 keer mochten we tot dusver van hem genieten, met 124 doelpunten kroonde hij zich tot all-time topscorer van onze club. Zonder twijfel de beste Zundertse voetballer van zijn generatie. Een allerlaatste keer in Moerse Boys 1. Een allerlaatste keer in oranje-wit. Een allerlaatste keer Daan van den Broek. Nog één keer genieten. The Last Dance.
Schaduw boven spotlights
Of Daan zit te wachten op een stukje als dit? Nee, ik denk van niet. Dat weet ik eigenlijk wel zeker. “In de schaduw van ervaren spelers, gewoon mijn ding doen. Dat lag mij het beste”, liet hij zich onlangs in een openhartig interview ontvallen. Niet de spotlights, maar de luwte. En dat voor iemand die met zijn voeten dingen realiseerde, waardoor de spotlights toch steeds weer zijn kant opdraaide. Nooit waren de schijnwerpers ver weg, als Daan de bal aan zijn voet had. Zondag voor de laatste keer. Op een zonovergoten Akkermolen. Hopelijk een volgepakt Akkermolen. Want dat verdient de uitzwaaiende artiest.
De onvergetelijke promotie naar de eerste klasse in 2013. Het kampioenschap van 2018. De historische promotie in 2019. De successen zijn talrijk. Steeds had de spelmaker een bepalende rol in het teamsucces. Hij was de spil van de gouden generatie die Moerse Boys tot ongekende hoogte liet stijgen. Dat zag ook BN De Stem, die hem tijdens een heuse gala-avond in 2019 verkoos tot Speler van het Jaar in de regio. En Daan? Die bedankte in zijn dankwoord zijn team en trainer Jurgen. En hij zwaaide en passant even naar opa en oma, die tot zijn blijdschap aanwezig waren die bewuste avond in Hoeven. Toch weer in de spotlights. Ach, het wende.
En de winnaar is… Daan van den Broek (@MoerseBoys/@vakqlive)!! #VoetbalAwards pic.twitter.com/pdnx6tcWBx
— BN DeStem Amateurvoetbal (@bndestemvoetbal) June 7, 2019
Zijn rol binnen de lijnen veranderde door de jaren heen. Hij begon als dartele flankspeler, watervlug met de bal aan de voet, ijzersterk in de één-tegen-één-duels. Menig rechtsback draaide hij dol. Zijn spelhervatting was een ongekend wapen. Later evolueerde hij in een balvaste middenvelder/spits, behendig in de kleine ruimte. Doelpunten maakte hij altijd en overal. Wat hij niet was? Een stofzuiger. Toen hij door BN De Stem eens zo werd omschreven, was hij er als de kippen bij om dat recht te zetten.
Geliefd binnen de club
Ploeggenoten lopen met hem weg. Geliefd binnen zijn team. Geliefd binnen de club. Omdat hij zo goed kan voetballen, maar meer nog vanwege zijn persoonlijkheid. Een oprechte en sociale kerel, die tijd maakt voor jong en oud en ook als vrijwilliger volop in de weer is op Akkermolen. Hij kiest nu voor zichzelf. Voor vriendinlief Eva. Voor de kleine Isa. En voor de koersfiets. In de voetsporen van moeder Corina en vader Jan, zijn allerbeste vriend. Hij ging niet over één nacht ijs. Maar toen het hoge woord over zijn voetbaltoekomst eruit was, was er opluchting. Meer tijd. Op dinsdagavond. Op donderdagavond. En op zondag. Of hij het voetbal gaat missen? Naah, vooral die trainingen niet. Een trainingsbeest was hij nooit. Maar wel de gezelligheid. De kantine bijvoorbeeld. Ongetwijfeld gaan we hem daar nog regelmatig zien.
Natuurlijk is het zondag meer dan de afscheidswedstrijd van Daan. De belangen zijn groot, thuis tegen Nuenen. Een ticket voor de nacompetitie staat op het spel. Misschien toch nog wat bonusmateriaal van Daan in het oranje-wit. Het zou goed kunnen dat een publiekswissel uitblijft, omdat de tussenstand het niet toelaat. Omdat Daan in het veld moet staan op het moment dat het erom gaat. Ook nu nog. Ook nog in zijn laatste wedstrijd.
En ook dit pareltje van Daan staat op camera. Genieten, met een hoofdletter 'G'. pic.twitter.com/CB1FMTGfq8
— vakqlive (@vakqlive) November 29, 2015
Natuurlijk zwaaien we zondag ook meer spelers uit. Meer dan ons als Moerse Boys lief is. Lars, Justin en Sietse bijvoorbeeld, om uiteenlopende redenen gaan zij hun voetbalgeluk elders beproeven. Maar ook Marvin en Sjors, gasten die ook onderdeel waren van de gouden generatie maar vanwege blessureleed veel te vroeg een punt achter hun voetbalcarrière moeten zetten. En trainer Jurgen Arnouts – de succesvolste ooit – natuurlijk. Afscheid met een lach en een traan. Uiteraard willen we niemand tekort doen. Maar ongetwijfeld begrijpen zij ook dat de spotlight nog één keer net ietsje meer op Daan gericht wordt. Of hij het nu wil of niet.
Als vijfjarig jochie begon hij op Akkermolen. Voetbal was lang zijn lust en zijn leven. Een uitstapje naar de jeugd van Willem II, maar uiteindelijk terug in het oranje-wit. Meer dan eens werd er aan hem getrokken door andere clubs, maar nooit liet hij Moerse Boys in de steek. Zelfs niet voor een goed gevulde enveloppe met geld. “Ik kan niet zonder Moerse Boys, zonder die gezelligheid en warmte.” Maar nu – 25 jaar later – bergt hij zijn voetbalschoenen op. Dertig lentes jong pas, maar hij maakt de juiste keuze. Een keuze met het hart. Laten we zondag zorgen voor een volgepakt Akkermolen. Voor een afscheid dat hij verdient. Nog één keer die spotlights. Die vervloekte spotlights.
Nog één keer Daan van den Broek.
